0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Na czym polega wspólna działalność socjalna pracodawców?

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych dopuszcza możliwość prowadzenia wspólnej działalności socjalnej przez kilku pracodawców w oparciu o umowę. Kiedy i jakie warunki powinna taka umowa określać i do jakich celów wykorzystywana jest wspólna działalność socjalna pracodawców – wyjaśniamy w artykule.

Uprawnienie do podejmowania wspólnej działalności socjalnej przewiduje art. 9 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem każdy przejaw działalności noszący znamiona działalności socjalnej może stać się przedmiotem zainteresowania kilku pracodawców. Wydaje się, że kumulowanie działalności socjalnej przez kilka podmiotów ma na celu lepsze i wzmożone zabezpieczenie socjalnych potrzeb pracowników, chociaż podjęcie decyzji o wspólnym przedsięwzięciu, wcale nie wyklucza prowadzenia działalności socjalnej w ramach innych świadczeń i w oparciu o własne uregulowania.

W rzeczywistości współpraca podejmowana jest przez pracodawców powiązanych ze sobą kapitałowo, należących do tej samej branży albo organizacji gospodarczej lub działających na tym samym obszarze. Na tym rozwiązaniu jak się wydaje zyskują małe przedsiębiorstwa – mali pracodawcy, a to ze względu na zasoby finansowe jakie wpływają do dyspozycji pracodawców.

Prowadząc wspólną działalność socjalną z przedsiębiorstwem, którego wkład finansowy jest większy zyskuje się możliwość przeznaczania środków na zróżnicowane cele, co w sytuacji posiadania skromnych zasobów finansowych nie zawsze byłoby możliwe.

Podstawą zawiązania współpracy dotyczącej wspólnej działalności socjalnej jest umowa. Przy zawieraniu przez pracodawców umowy o prowadzeniu wspólnej działalności socjalnej ustawodawca nakazuje odpowiednio stosować przepisy dotyczące obowiązku pracodawcy uzgodnienia treści regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zakładową organizacją związkową lub z delegatem wybranym przez załogę, jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa. Każdy z pracodawców, który zamierza zawrzeć umowę o prowadzeniu wspólnej działalności socjalnej, musi uzyskać zgodę na jej zawarcie działających u niego zakładowych organizacji związkowych lub delegata wybranego przez załogę, jeżeli nie ma u niego zakładowej organizacji związkowej.

Elementy obligatoryjne umowy o nawiązaniu wspólnej działalności specjalnej przez pracodawców

Umowa o wspólnym prowadzeniu działalności socjalnej jest umową cywilną, chociaż w kodeksie cywilnym, nie znajdziemy bezpośredniego odesłania do tej umowy, to należy uwzględnić przy jej konstrukcji przepisy dotyczące swobody umów wynikające z art. 3531 k.c.

Zgodnie z przywołanym przepisem strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W istocie, strony umowy mają pełną swobodę zawarcia lub nie zawarcia umowy, mogą swobodnie wybrać kontrahenta, swobodnie ustalić treść umowy.

Pamiętać należy, że przepisy ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, nakładają na strony umowy szczególne wymagania. Zgodnie z nimi umowa powinna także określać: 

  • przedmiot wspólnej działalności, 
  • zasady jej prowadzenia, 
  • sposób rozliczeń 
  • tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy.

Ponadto umowa może także określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu.

Przedmiotem wspólnej działalności muszą być działania socjalne np. udzielanie pracownikom zwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe, albo bezzwrotnej pomocy materialnej. W praktyce, na wspólną działalność decydują się najczęściej jednostki oświatowe działające na terenie jednej gminy czy powiatu.

Pracodawcy, którzy prowadzą wspólną działalność socjalną mają obowiązek stosować art. 8 ust. 2 u.z.f.ś.s., co oznacza, że zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń z funduszu oraz zasady przeznaczania środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej powinni ustalić w regulaminie.

Jeśli chodzi o obowiązkową treść regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych to są to postanowienia określające zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej oraz zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu. Z funduszu mogą być finansowane tylko te rodzaje działalności socjalnej, które są objęte ustawową definicją pojęcia "działalność socjalna".

Uregulowanie w umowie kwestii dotyczącej rozliczeń urzeczywistnia się, kiedy strony uzmysłowią sobie, że wydatkowanie funduszy wymaga pełnej precyzji. Nie chodzi tutaj tylko o kwestie wydatków na wyznaczone cele, ale również o pokrywanie kosztów organizowania wspólnej działalności socjalnej. 

Obciążenia finansowe związane z organizacją wspólnej działalności socjalnej, nie mogą jednak zmniejszać ilości środków przekazywanych na prowadzenia wspólnej działalności, jednak kwestie te wymaga spisać w umowie. Przewidziane w umowie o wspólnej działalności socjalnej, czy wydatki związane z administrowaniem działalności socjalnej powinny być pokrywane z ogólnych kosztów prowadzenia działalności pracodawców.

W umowie należy również oznaczyć udziały stron będących pracodawcami w funduszu. Choć okoliczność ta nie wpływa na możliwość korzystania przez pracowników z samego funduszu, gdyż zasady te są identyczne dla wszystkich, bez znaczenia zatem są wnoszone wkłady.

Umowa o wspólna działalność socjalną może zostać zawarta na czas nieokreślony, jak i na czas określony. W każdym przypadku wymaga się doprecyzowania trybu wypowiedzenia i rozwiązania umowy.

Korzyści płynące ze wspólnej działalności socjalnej pracodawców

Niezmierną korzyścią jaką gwarantuje pracodawcom prowadzenie wspólnej działalności socjalnej jest lepsze zabezpieczenie interesów socjalnych swoich pracowników. Ponadto w pewnym sensie przystąpienie do wspólnej inicjatywy pracodawców, która we wzmocniony sposób zabezpiecza interesy pracowników, wpływa na budowanie pozytywnych relacji pomiędzy pracownikiem i pracodawcą. 

Podstawa prawna:

  • Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Dz.U.2021.746 t.j.
  • Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U.2020.1740 t.j.

Materiał opracowany przez zespół „Tak Prawnik”.

Właścicielem marki „Tak Prawnik” jest BZ Group Sp. z o.o. 

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów