Podatek od przychodów z budynków w 2019 roku

Ustawodawca w 2018 r. wprowadził podatek od nieruchomości komercyjnych. Po roku obowiązywania przepisów dokonano ich zmiany. Spowodowały one, że obecnie podatek od przychodów z budynków będzie dotyczył większej liczby podatników. Tym samym ważne jest rozpoznanie, kto i kiedy będzie nim objęty.

Zmiany w ustawie o CIT a podatek od przychodów z budynków

W ustawie z 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zostało wprowadzone nowe brzmienie przepisu art. 24b, który obowiązuje od 1 stycznia 2019 roku.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej ustawa o CIT, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1. stanowi własność albo współwłasność podatnika,

2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

- zwany dalej podatkiem od przychodów z budynków, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Przykład 1.

Podatnik wybudował i oddał do użytku budynek biurowy. Jego wartość to 15 tys. zł. Nie będzie on wynajmowany, będą mieścić się w nim biura przedsiębiorstwa. W tym przypadku podatnik nie zapłaci podatku, ponieważ budynek nie jest przeznaczony na wynajem.

Podatek od przychodów z budynków - zwolnienia od podatku

Stosownie do art. 24b ust. 2 ustawy o CIT zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

Wartość nieruchomości

W myśl art. 24b ust. 3 ustawy o CIT, przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji, wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Zgodnie z art. 24b ust. 6 ustawy o CIT w przypadku, gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3. W myśl art. 24b ust. 9 ustawy o CIT podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 tys. zł.

Przykład 2.

Spółka z o.o. jest właścicielem pięciu sklepów przeznaczonych pod wynajem. Wartość poszczególnych sklepów nie przekraczała 10 000 000 zł (każdy z nich ma wartość 3 000 000 zł). W 2018 r. spółka nie płaciła minimalnego podatku od nieruchomości komercyjnych. Od 1 stycznia 2019 r. będzie płaciła od budynków, których jest właścicielem, podatek od przychodów z budynków. Ich wartość wynosiła na początku stycznia 2019 r. 15 000 000 zł. Podstawa opodatkowania wyniesie 5 000 000 zł (15 000 000 zł - 10 000 000 zł, czyli jest to łączna wartość budynków pomniejszona o kwotę wolną). Tym samym podatek miesięczny wyniesie 1750 zł (5 000 000 x 0,035%).

Obliczenie podatku od przychodów z budynków

Stosownie do art. 24b ust. 11 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.

W myśl art. 24b ust. 12 ustawy o CIT, kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Podatek od przychodów z budynków - kiedy nie musimy wpłacać?

Podatnicy mogą nie wpłacać podatku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25 ustawy o CIT, za dany miesiąc (art. 24b ust. 13 ustawy o CIT).

Z kolei zgodnie z art. 24b ust. 14 ustawy o CIT kwotę uiszczonego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku, o którym mowa w ust. 1, odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 ustawy o CIT za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT.

Mechanizm zwrotu podatku

Od 1 stycznia 2019 r. wprowadzono mechanizm zwrotu podatku. Przysługuje on tym podatnikom, których strata lub niski podatek nie wynika z zastosowania optymalizacji podatkowej. Rozwiązanie to wpisuje się w cel minimalnego podatku, jakim jest przeciwdziałanie stosowania przez podatników optymalizacji podatkowej. Nie jest natomiast celem tego podatku „karanie” podatników, którzy z przyczyn obiektywnych, ekonomicznie uzasadnionych płacą niski podatek dochodowy lub wykazują stratę. Kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona od zaliczki na podatek dochodowy podlega zwrotowi wyłącznie na wniosek podatnika. Organ podatkowy, analizując wniosek, sprawdza, czy nie wystąpiły nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych zgodnie z odpowiednimi przepisami w złożonym zeznaniu podatkowym. Ponadto sprawdza się, czy finansowanie dłużne poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych. Także w sytuacji, gdy organ podatkowy określi wysokość zobowiązania podatkowego w wyższej wysokości niż zadeklarowana przez podatnika, podatnikowi będzie przysługiwał częściowy zwrot w wysokości:

• różnicy pomiędzy kwotą zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów z budynków a kwotą podatku określoną przez organ podatkowy – w przypadku określenia przez organ podatkowy zobowiązania podatkowego

albo

• zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów z budynków – w przypadku określenia przez organ podatkowy straty (patrz art. 24b ust. 14 oraz art. 30g ust. 14 ustawy o CIT.