Stosunkowo nowym zobowiązaniem podatkowym jest nakładany na przedsiębiorców podatek od przychodów z budynku. Pomimo faktu, iż regulacje te obowiązują od niedawna, doczekały się już kilka zmian. Nowe zasady opodatkowania przychodu z budynku weszły w życie 1 stycznia 2019 roku. W poniższym artykule prezentujemy aktualny stan prawny w tym zakresie.
Zasady opodatkowania przychodu z budynku - przepisy od 2019 roku
Ustawa z dnia 15 czerwca 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadziła szeroki zakres zmian w zakresie zasad funkcjonowania podatku od przychodu z budynku. Przede wszystkim nowe brzmienie art. 30g ustawy wskazuje, że podatek dochodowy za każdy miesiąc, w wysokości 0,035%, płatny jest od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:
-
stanowi własność albo współwłasność podatnika;
-
jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą;
-
został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze;
-
jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Nowe zasady opodatkowania przychodu z budynku przewidują, że zwolniony od podatku jest przychód z tytułu wynajmu, dzierżawy lub umowy podobnej środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych, dotyczących budownictwa społecznego.
Ustawodawca przewidział w przepisach jeszcze jedno zwolnienie podatkowe. Otóż w myśl art. 30g ust. 7 ustawy PIT nie ustala się podatku, w przypadku, gdy łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.
Przykład 1.
Podatnik jest właścicielem budynku biurowego o powierzchni 5 000 m2. Budynek ten stanowi jego własność i został wpisany do ewidencji środków trwałych. Od stycznia 2019 roku podatnik będzie wynajmował część budynku o powierzchni 100 m2 innej firmie. Z uwagi na fakt, iż powierzchni oddana do użytkowania innemu podmiotowi nie przekracza 5% ogólnej powierzchni budynku, właściciel nie musi ustalać podatku od przychodu z budynku.
Podstawa opodatkowania przychodu z budynku
Jak wynika z treści art. 30g ust. 3 ustawy przychód stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. W konsekwencji w sposób wyraźny powiązano przychód z wartością początkową danego składnika majątkowego będącego środkiem trwałym.
Podstawę opodatkowania stanowi wartość początkowa budynku (tj. przychód) pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł. W tym zakresie sposób obliczania podatku będzie analogiczny jak w poprzednich latach.
Nowością jest natomiast art. 30g ust. 18 ustawy PIT, który wskazuje, że przepisy podatku od przychodu z budynku stosuje się również w przypadku, gdy podatnik bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości albo w części własność albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy leasingu, w celu uniknięcia podatku od przychodów z budynków. W takim przypadku u podmiotu, na który zostały przeniesione własność albo współwłasność budynku albo jego części, albo podmiotu, który przyjął do używania budynek na podstawie tej umowy, nie ustala się przychodu w zakresie dotyczącym tego budynku albo jego części.
Powyższy przepis wprowadza zatem od 2019 roku pewnego rodzaju klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania. Organ podatkowy ma prawo badać czy przeniesienie własności budynku na inny podmiot było uzasadnione względami ekonomicznymi i czy jedyną podstawą nie była chęć uniknięcia podatku od przychodu z budynków. Jeżeli organ podatkowy uzna ten fakt za udowodniony, podatek ustala się nie u nowego właściciela lecz u poprzedniego, który swoim działaniem doprowadził do uniknięcia opodatkowania.
