Tło strzałki Strzałka
0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Data rozpoczęcia pracy na umowie o pracę w Kodeksie pracy

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Z treści umowy o pracę powinno jednoznacznie wynikać, kiedy została zawarta, i od kiedy jej strony – pracownik i pracodawca – powinny przystąpić do jej wykonywania. Data rozpoczęcia pracy na umowie o pracę została uregulowana w Kodeksie pracy w postaci wymogu jej wskazania oraz terminu rozpoczęcia pracy.

Stosunek pracy i aspekt czasu

Nawiązanie stosunku pracy rodzi dla pracownika i pracodawcy określone wzajemne obowiązki:

  • wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, oraz
  • zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 kp).

Aby obowiązki te można było egzekwować, konieczne jest uwzględnienie przy ich ustalaniu m.in. aspektu czasu: każda ze stron umowy o pracę powinna wiedzieć, kiedy określone działania powinny być przez nią realizowane.

Zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kp, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Odnosząc ten przepis do umowy o pracę, należy uznać, że świadczenia stron (wzajemne obowiązki) wynikające z tej umowy powinny być spełniane w obowiązujących terminach (wynikających z umowy, z przepisów prawa lub z regulacji wewnątrzzakładowych). Jeżeli takie terminy nie zostały określone, świadczenia powinny być realizowane niezwłocznie po wezwaniu do ich wykonania.
 

Wśród terminów spełniania określonych świadczeń można wymienić np.:

  • po stronie pracownika – ustalony rozkład czasu pracy, z którego wynika, kiedy w poszczególnych dniach ma on świadczyć pracę;
  • po stronie pracodawcy – termin wypłaty wynagrodzenia.

Wiele wzajemnych obowiązków ma charakter bieżący. W odniesieniu do nich można powiedzieć, że termin ich wypełniania określono jako ciągły. Należą do nich podstawowe obowiązki pracodawcy i pracownika, wymienione w art. 94 i art. 100 kp, w tym m.in.:

  • po stronie pracownika – dbanie o dobro zakładu pracy, chronienie jego mienia oraz zachowanie w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę;
  • po stronie pracodawcy – organizowanie pracy w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy, oraz w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie, jak również zapewnianie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prowadzenie systematycznego szkolenia pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Są wreszcie świadczenia (obowiązki), których wykonanie następuje dopiero po wezwaniu ze strony osoby uprawnionej, w szczególności:

  • na wezwanie pracownika pracodawca udziela mu urlopu wypoczynkowego w trybie „na żądanie”,
  • na wezwanie pracodawcy pracownik wykonuje jego doraźne polecenie dotyczące pracy.

Podstawowe znaczenie dla powstania wszelkich obowiązków stron umowy o pracę ma samo nawiązanie stosunku pracy, w ramach którego obowiązki te będą realizowane. Konieczne jest w związku z tym jednoznaczne stwierdzenie, od kiedy dochodzi do nawiązania danego stosunku pracy.

Elementy umowy o pracę

Zgodnie z art. 29 § 1 kp w umowie o pracę należy określić jej strony, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności:

  • rodzaj pracy;
  • miejsce wykonywania pracy;
  • wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia;
  • wymiar czasu pracy;
  • termin rozpoczęcia pracy.

Przywołany przepis wspomina o dwóch elementach związanych z czasem: dacie zawarcia umowy oraz terminie rozpoczęcia pracy.

Data rozpoczęcia pracy na umowie o pracę

Podając w treści umowy o pracę datę jej zawarcia, strony wskazują dzień, w którym złożyły zgodne oświadczenia woli w sprawie nawiązania stosunku pracy.

Przykład 1.

Umowa o pracę

zawarta w dniu 2 września 2024 roku między:

.........................................., zwanym dalej „Pracodawcą”

a

.........................................., zwanym dalej „Pracownikiem”

..........................................................................................................................................

Termin rozpoczęcia pracy

Data zawarcia umowy o pracę może być zarazem terminem rozpoczęcia pracy (przystąpienia przez pracownika do świadczenia pracy). Możliwe jest również określenie w umowie o pracę terminu rozpoczęcia pracy późniejszego od daty jej zawarcia.

Przykład 2.
W lipcu 2024 roku pracodawca uzgodnił z kandydatem do zatrudnienia, że rozpocznie on pracę 9 września 2024 roku. Kandydatowi do zatrudnienia zależało jednak na tym, aby wszystkie warunki umowy o pracę zostały potwierdzone na piśmie już w lipcu 2024 roku, co miało dać mu pewność, że dokonane uzgodnienia nie zostaną przez pracodawcę odwołane. W związku z tym strony zawarły umowę o pracę 15 lipca 2024 roku, podając w niej ten dzień, jako datę zawarcia umowy, a termin rozpoczęcia pracy ustalając w umowie na 9 września 2024 roku.

Kiedy zostaje nawiązany stosunek pracy?

Relację między datą zawarcia umowy o pracę a terminem rozpoczęcia pracy określono w art. 26 kp, który stanowi, że stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie określono – w dniu zawarcia umowy. Zatem to termin rozpoczęcia pracy ma decydujące znaczenie dla stwierdzenia, kiedy powstał stosunek pracy. W przypadku braku określenia takiego terminu w umowie wprost za dzień nawiązania stosunku pracy, a zarazem za termin, od którego pracownik ma obowiązek świadczyć pracę, uznaje się dzień zawarcia umowy.

„Przepis art. 26 k.p. przewiduje […] możliwość określenia w umowie o pracę późniejszego terminu nawiązania stosunku pracy niż dzień zawarcia tej umowy i to bez żadnych ograniczeń w czasie, a nadto nie uzależnia powstania stosunku pracy od faktycznego rozpoczęcia pracy przez pracownika. Błędny jest tym samym pogląd […], że »nieprzystąpienie pracownika do wykonywania umowy« (nierozpoczęcie przez niego pracy w dniu określonym w umowie o pracę) wywołuje skutek w postaci »braku zaistnienia stosunku pracy« (nienawiązania się stosunku pracy między stronami umowy o pracę). W świetle bowiem art. 26 k.p. umowa o pracę jest czynnością prawną wystarczającą do nawiązania stosunku pracy między stronami w dniu, który strony same określiły bądź w dniu, w którym umowa została zawarta, jeżeli strony nie podały innej daty nawiązania stosunku pracy. Z tego względu w doktrynie przyjmuje się, że jeżeli termin rozpoczęcia pracy jest w umowie określony, to stosunek pracy powstaje w określonej dacie niezależnie od tego, czy pracownik przystąpi do wykonywania pracy, a jeżeli nieprzystąpienie do pracy przez pracownika nastąpiło z przyczyn przez niego zawinionych, to pracodawca może stosować przewidziane prawem sankcje aż do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. W dniu nawiązania stosunku pracy rozpoczyna się okres zatrudnienia. Jeżeli więc strony wskazały w umowie o pracę dzień rozpoczęcia pracy późniejszy niż data zawarcia umowy, okres pomiędzy zawarciem umowy a nawiązaniem stosunku pracy nie jest traktowany jako okres zatrudnienia, a pracownikowi nie przysługują w tym okresie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy. Natomiast w okresie między zawarciem umowy o pracę a terminem określonym w niej jako data nawiązania stosunku pracy, umowa ta może być rozwiązana na zasadach ogólnych przewidzianych w Kodeksie pracy […]” (wyrok Sądu Najwyższego z 29 października 2007 roku, II PK 56/07).

Mając powyższe na względzie, można stwierdzić, że określona w umowie o pracę data (termin) rozpoczęcia pracy wskazuje dzień, w którym dochodzi do nawiązania stosunku pracy, a co za tym idzie – do aktualizacji wymienionych na wstępie obowiązków stron tego stosunku.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów