Usługodawcy czasem pobierają wynagrodzenie za świadczenie z góry, w formie zaliczki. W podatku dochodowym inaczej rozlicza się zaliczkę, a inaczej uregulowanie należności przed wykonaniem usługi. Czym zatem różni się zaliczka od ostatecznego uregulowania należności? Często różnica jest trudna do zdefiniowania. Sprawdź, jak rozliczyć zaliczkę w podatku dochodowym!
Zaliczka na poczet przyszłych transakcji
Zaliczka nie ma charakteru definitywnego ze względu na każdorazową możliwość jej zwrotu przed terminem wykonania dostawy towarów czy usług. Wpłacana jest z góry jako zabezpieczenie (potwierdzenie chęci zakupu) wykonania umowy dotyczącej przyszłych okresów sprawozdawczych. W momencie otrzymania zaliczka nie stanowi przychodu w podatku dochodowym dla sprzedającego ani nie powoduje powstania kosztów uzyskania przychodu po stronie kupującego. Taką zaliczkęna gruncie podatku dochodowego rozlicza się dopiero w momencie wykonania usługi lub wystawienia faktury (w zależności, które zdarzenie powstanie jako pierwsze).
Przykład 1. Podatnik świadczy usługi doradcze, za które zgodnie z zawartą umową co do zasady otrzymuje wpłaty na poczet przyszłego świadczenia usług (nawet w wysokości 100% należności). Podatnik nie ujmuje zaliczki jako przychodu w KPiR w dacie jej wpływu, rozlicza ją dopiero w momencie wykonania usługi lub wystawienia faktury (data wcześniejsza). |
Uregulowanie należności przed wykonaniem usługi
W przypadku gdy zapłata z góry za wykonanie usługi lub sprzedaż towarów w kolejnych okresach sprawozdawczych jest związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi (przed sprzedażą towarów) oraz jeśli owa zapłata ma charakter definitywny i ostateczny - powoduje powstanie przychodu już w dacie jej otrzymania.
Przykład 2. Za dokonanie płatności z góry wnioskodawca udostępnia swym klientom prawo dostępu do domen, narzędzi i aplikacji. Podatnik ujmuje płatność związaną z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi jako przychód już w momecie jej otrzymania - ze względu na jej ostateczny charakter. |
