Logo, nawet jeżeli niezgłoszone w Urzędzie Patentowym, stanowi własność przedsiębiorcy. Nie może być zatem używane przez inne firmy w sposób dowolny. Są przypadki, kiedy nie jest wymagana zgoda właściciela na korzystanie z tego znaku. W większości jednak sytuacji potrzebna jest licencja. Prawidłowo sporządzona umowa na wykorzystanie logo stanowi więc gwarancję bezpieczeństwa dla obu jej stron. Właściciel znaku wie, w jaki sposób będzie on używany, oraz jest w stanie na tym zarobić, podmiot wykorzystujący natomiast ma pewność, że nie narusza niczyich praw i korzysta ze znaku w sposób prawidłowy. Sprawdźmy zatem, co powinna posiadać rzeczona umowa.
Umowa na wykorzystanie logo
Umowa na wykorzystywanie logo zgodnie z ustawą — Prawo własności przemysłowej stanowi umowę licencyjną. Na jej podstawie właściciel logo, zwany licencjodawcą, uprawnia inny podmiot, tj. licencjobiorcę do korzystania ze swojego znaku towarowego w sposób określony treścią umowy.
Prócz prawa do wykorzystywania logo między innymi do brandowania przez licencjobiorcę nim swoich produktów oraz używania go w celach marketingowych, licencjodawca może również przekazać know-how, czyli specjalistyczną wiedzą techniczną związaną z działalnością swojego przedsiębiorstwa w zakresie wytwarzania produktów, do których wyłączne prawa ma licencjodawca, i sygnowania ich swoim znakiem towarowym. Nie jest to jednak element obligatoryjny umowy licencyjnej. Równie dobrze umowa na wykorzystanie logo może dotyczyć wyłącznie zgody na używanie go w celach informacyjno-reklamowych na stronie internetowej, portfolio czy katalogu licencjobiorcy. Dzięki możliwości publikacji logo znanego przedsiębiorstwa podmiot go wykorzystujący zwiększa swoją renomę oraz zaufanie klientów.
Umowa licencyjna zezwala jedynie na wykorzystywanie logo przez inny podmiot. W żadnym razie nie ma na celu przeniesienia prawa własności do znaku towarowego na licencjobiorcę. Oznacza to, że prawa majątkowe pozostają przy licencjodawcy. Zakres wykorzystywania logo powinien być określony w umowie.
Pobierz bezpłatny wzór umowy na wykorzystanie logo
Charakter licencji
Licencja na znak towarowy może mieć różny charakter. Licencjodawca może udzielić pozwolenia na korzystanie z logo na określonych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu jego wykorzystywania. W zależności od postanowień umownych licencjobiorca może wykorzystywać logo na terenie Polski, Europy czy całego świata. Może wykorzystywać ją w nieograniczonym lub w bardzo wąskim, ściśle określonym zakresie. Tak samo jest z czasem wykorzystywania znaku. Licencja może być udzielona na miesiąc, rok czy 10 lat. Wszystko tutaj zależy od porozumienia między stronami.
Umowa na wykorzystywanie logo może być skonstruowana w ten sposób, że licencjobiorca będzie jedynym podmiotem mogącym wykorzystywać przedmiotowy znak towarowy (licencja wyłączna), a może być jednym z wielu, którzy otrzymali takie uprawnienie (licencja niewyłączna). Co istotne, jeżeli umowa nie określa tej kwestii, domniemywa się, że licencja może zostać udzielona wielu podmiotom na tym samym polu eksploatacji (jest to licencja niewyłączna).
W umowie strony mogą również umieścić uprawnienie licencjobiorcy do upoważniania innych podmiotów do korzystania z logo licencjodawcy w zakresie uzyskanej licencji (tzw. sublicencja). Jeżeli takiego zapisu nie ma, powyższe działanie jest zabronione.
Umowa na wykorzystywanie logo – na jaki czas?
Co do zasady licencja może być udzielona na dowolny okres – jeden rok, 5 lat czy lat 10. Nie może być jednak udzielona na dłuższy czas niż okres trwania prawa do znaku towarowego. Istnieje stanowisko doktryny, zgodnie z którym licencjodawca ma obowiązek utrzymania prawa wyłącznego do znaku towarowego w mocy tak długo, jak trwa licencja. To z kolei oznaczałoby, że zawierając umowę na 20 lat, licencjodawca jest zobligowany do przedłużania prawa ochronnego do logo tak długo, jak trwa umowa licencyjna.
Forma umowy na wykorzystywanie logo
Jak wskazuje ustawa, umowa na wykorzystywanie logo musi być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Jest to dosyć istotne, w czasach kiedy bardzo duży odsetek umów zawierany jest w formie dokumentowej, w szczególności za pomocą wiadomości e-mail. Tu jednak trzeba zachować formę tradycyjną – papier i własnoręczny podpis. W konsekwencji powyższego również wszelkie modyfikacje umowy, jej uzupełnienia czy rozwiązanie muszą być stwierdzone na piśmie.
Umowne wynagrodzenie – czy obowiązkowe?
Umowa licencyjna może mieć charakter odpłatny lub nie. Odpłatność jest jednak o wiele częściej spotykaną praktyką. Nie ma jednak podstaw dla przyjmowania domniemania odpłatności licencji, a co za tym idzie, jeżeli strony nie ustalą wynagrodzenia za korzystanie z logo w umowie, wówczas uznaje się, że licencja jest nieodpłatna.
Wynagrodzenie licencyjne najczęściej występuje w formie pieniężnej. Nie jest to jednak reguła. Strony mogą to ustalać swobodnie. Mogą również ustalić barter, tj. upoważnienie do wykorzystywania logo w zamian za reklamę produktów czy usług licencjodawcy.
Taka sama swoboda istnieje w kwestii liczby opłat. Wynagrodzenie może zostać wypłacone jednorazowo, a może być również uiszczane zgodnie z ustalonym harmonogramem (czyli ratalnie). Co więcej, opłata może być naliczana ryczałtowo (wysokość wynagrodzenia zostaje ustalona z góry) lub kosztorysowo (wielkość opłaty jest zależna od liczby wykorzystań logo przez licencjobiorcę).
