Import towarów w procedurze uproszczonej a obowiązek opodatkowania

Import towarów w świetle ustawy o VAT stanowi przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W procedurze uproszczonej jest ułatwieniem w postaci m.in. rozliczenia podatku VAT.

Import towarów w procedurze uproszczonej

Zakup towarów z krajów spoza Unii Europejskiej może odbywać się na dwa sposoby:

• w procedurze standardowej, gdzie podatek VAT należny trzeba opłacić do 14 dni od daty wydania decyzji dotyczącej oclenia przez urząd celny,

• w procedurze uproszczonej, gdzie podatek VAT nie podlega wpłacie „z góry”, a wykazywany jest zarówno po stronie należnej, jak i naliczonej w deklaracji VAT.

W przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, wówczas:

• okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy,

• podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów,

• podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanego importu towaru w miesiącu powstania obowiązku podatkowego.

Warunki niezbędne do skorzystania z rozliczenia importu towarów zawartego w art. 33a ustawy o VAT

W przypadku zamiaru skorzystania przez podatnika z procedury importu towarów zawartej w art. 33a ustawy o VAT, objętych tą procedurą na terenie Polski, jest on zobowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w procedurze uproszczonej przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie.

Realizacja zgłoszenia do procedury uproszczonej jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia.

Oprócz ww. zgłoszenia podatnik jest zobligowany nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu do przedstawienia naczelnikowi urzędu celnego:

• zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach,

• potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Ponadto przedstawienie przez podatnika powyższych dokumentów może przybrać formę złożonych przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.

Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem jest dokonywane przez pośrednika, uprawnienie rozliczania podatku VAT z tytułu importu przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne.

Zgłoszenie celne uznaje się za przyjęte w momencie dokonania wpisu towarów do rejestru.

Import towarów - obowiązek podatkowy

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje w chwili powstania długu celnego. Rozpatrując kategorię powstania długu celnego, należałoby się odwołać do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny. W myśl tego rozporządzenia dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

• dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu,

• odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, natomiast dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego jest nim również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Dług celny przy niewypełnieniu warunków koniecznych

Ponadto, jeśli towary podlegają należnościom celnym przywozowym, to dług celny w przywozie powstanie w przypadku niewypełnienia poniższych warunków:

• jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących wprowadzania towarów nieunijnych na obszar celny Unii, usunięcia spod dozoru celnego, przemieszczania, przetwarzania, składowania, czasowego składowania, odprawy czasowej tych towarów lub dysponowania nimi na tym obszarze,

• jednego z obowiązków przewidzianych w przepisach prawa celnego dotyczących końcowego przeznaczenia towarów na obszarze celnym Unii,

• jednego z warunków wymaganych do objęcia towarów nieunijnych procedurą celną lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na końcowe przeznaczenie towaru.

Natomiast momentem powstania długu w przypadku niewypełnienia warunków koniecznych jest chwila, gdy:

• nie zostaje wypełniony lub przestaje być wypełniany obowiązek, którego niewypełnienie powoduje powstanie długu celnego,

• przyjęte zostaje zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą celną, a następnie zostaje stwierdzone, że warunek wymagany do objęcia towarów tą procedurą lub przyznania zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej przywozowej ze względu na końcowe przeznaczenie towarów nie został faktycznie wypełniony.

Podstawa opodatkowania w imporcie towarów w procedurze uproszczonej

Podstawę opodatkowania z tytułu importu towarów stanowi wartość celna powiększona o należne cło. Zatem wartość ta jest podstawą ustalenia długu celnego i od jej zmian zależeć będzie wysokość podstawy opodatkowania.

Z kolei jeśli import towarów będzie dotyczył wyrobów akcyzowych opodatkowanych podatkiem akcyzowym, wówczas podstawą opodatkowania będzie wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Określona powyżej podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe:

• koszty prowizji,

• koszty opakowania,

• koszty transportu i ubezpieczenia (o ile nie zostały włączone do wartości celnej) ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Przez pojęcie pierwszego miejsca przeznaczenia ustawodawca rozumie miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Należy również dodać, iż do podstawy opodatkowania dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Oprócz powyższego podstawa opodatkowania z tytułu importu towarów nie obejmuje kwot:

• stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty,

• udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.