Jedną z wielu form prawnych zabezpieczenia wierzytelności jest tak zwane poręczenie na zabezpieczenie wierzytelności. Jest to dość popularna metoda wykorzystywana przez wierzycieli w celu ochrony swoich interesów przed niepewnym bądź niewypłacalnym klientem. W tym celu kontrahent z własnej inicjatywy, bądź z inicjatywy wierzyciela wskazuje osobę trzecią, która będzie poręczycielem. Oznacza to, że w przypadku gdy dłużnik nie wywiąże się ze swojego zobowiązania, zobowiązanie to będzie musiał spełnić poręczyciel.
Umowa poręczenia
W celu ustanowienia zabezpieczenia w formie poręczenia, konieczne jest sporządzenie umowy "poręczenie na zabezpieczenie wierzytelności", w której osoba trzecia, czyli poręczyciel zobowiązuje się do wykonania zobowiązania na rzecz wierzyciela, w wypadku gdyby dłużnik go nie spełnił. W ten sposób poręczyciel staje się współdłużnikiem i solidarnie z dłużnikiem odpowiada za jego zobowiązanie.
Umowa - poręczenie na zabezpieczenie wierzytelności zawierana jest pomiędzy wierzycielem a poręczycielem, sam dłużnik nie musi o niej wiedzieć. W oświadczeniu poręczyciela określony musi być dług główny- może być wyrażony kwotowo albo w wartości określonej procentowo (dotyczy części długu).
Spełnienie świadczenia przez poręczyciela
W sytuacji gdy dłużnik główny nie spełni świadczenia, wierzyciel występuje z roszczeniem do poręczyciela, który musi uregulować dług. Gdy więc świadczenie na rzecz wierzyciela zostanie spełnione przez poręczyciela, następuje zmiana ról. Poręczyciel staje się wtedy wierzycielem w stosunku do dłużnika głównego i od niego ma prawo dochodzić swoich roszczeń.
Polecamy:
