0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Rozliczenie naprawy powypadkowego auta użytkowanego w działalności

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Zdarza się, że przedsiębiorcy kupują auto powypadkowe, aby korzystać z niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jest to dobra forma zaoszczędzenia pieniędzy, a gruntowne poznanie rynku daje szansę na skorzystanie z atrakcyjnych okazji. Ceny powypadkowych samochodów są o wiele niższe, niż tych bezwypadkowych, a zdarza się, że naprawa takiego pojazdu nie jest wcale tak kosztowna. Warto zatem sprawdzić, jak w takim przypadku powinno zostać dokonane rozliczenie naprawy powypadkowego auta.

Auto powypadkowe jako środek trwały firmy

Aby auto powypadkowe mogło być uznane za środek trwały firmy, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika oraz przewidywany okres jego użytkowania powinien być dłuższy niż jeden rok. Ponadto zakupiony pojazd powinien być kompletny i zdatny do użytku. Gdy samochód spełnia powyższe warunki, należy wprowadzić go do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa i amortyzować w czasie.

W przypadku odpłatnego nabycia cena zakupu oraz pozostałe wydatki takie jak:

  • zapłata za recykling,

  • koszty rejestracji pojazdu,

  • opłaty skarbowe itp.

- poniesione przed wprowadzeniem pojazdu do ewidencji środków trwałych będą zwiększały wartość początkową samochodu jako środka trwałego.

Co ważne, wartość początkowa samochodu zostanie zwiększona także o wydatki związane z naprawą samochodu, które były niezbędne do przywrócenia jego zdatności do użytku.

Jeżeli samochód w chwili zakupu nie jest kompletny i zdatny do użytku nie może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych, aż do momentu przywrócenia tych cech.

Rozliczenie naprawy powypadkowego auta

Jeśli auto powypadkowe w chwili nabycia było kompletne i zdatne do użytku oraz zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a wydatki na naprawę zostały poniesione nieco później, sposób rozliczenia zależy od charakteru napraw. Ważne jest ustalenie, czy przeprowadzana naprawa to remont mający na celu przywrócenie stanu technicznego i użytkowego samochodu czy też modernizacja zwana inaczej ulepszeniem.

W przypadku remontu środka trwałego wydatki stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodu, w dacie ich poniesienia, bez względu na ich wysokość. Odpowiednią kolumną do wykazania tego typu kosztu jest kol. 13 KPiR - pozostałe wydatki.

Zgodnie ze zmianami od 2019 r. w przypadku pojazdów osobowych wykorzystywanych do celów mieszanych (prywatnie i firmowo), wprowadzonych do ewidencji środków trwałych lub użytkowanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w KPIR ujmowane jest 75% kosztów eksploatacyjnych w tym wydatków związanych z naprawą. Jeśli dla danego pojazdu osobowego zadeklarowano użytek jedynie dla celów działalności, wówczas w KPIR ujmowane jest 100% kosztów (dodatkowym warunkiem jest złożenie VAT 26 oraz prowadzenie kilometrówki VAT)

Jeśli natomiast zdarzenie zostanie uznane za ulepszenie środka trwałego, wówczas wydatki powiększą jego wartość początkową.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 tys. zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów