30 kwietnia 2019 roku weszła w życie Ustawa z 4 kwietnia 2019 roku o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw, która wprowadziła znaczące zmiany w zakresie wzajemnej wymiany tych informacji pomiędzy państwami. Nowelizacja ujednolica zasady i tryb wymiany informacji podatkowych, obowiązki instytucji finansowych w odniesieniu do automatycznej wymiany informacji oraz ustala zasady kontroli w tym zakresie. Co przedsiębiorca powinien wiedzieć o nowych przepisach i na czym polega wymiana informacji podatkowych? Przeczytaj artykuł!
Wymiana informacji podatkowych - porozumienie szefa KAS z organami innych państw
Nowelizacja w istotny sposób rozszerzyła uprawnienia przedstawicieli właściwych organów państwowych w związku z wymianą informacji podatkowych. Obecnie szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) w celu wymiany informacji podatkowych może zawierać z właściwym organem innego państwa członkowskiego porozumienia w zakresie przebywania upoważnionych przedstawicieli tego organu w siedzibach organów podatkowych oraz ich obecności w toku postępowań w sprawie udzielenia informacji podatkowych, postępowań podatkowych i innych czynności kontrolnych.
Upoważnieni przedstawiciele właściwego organu państwa członkowskiego, obecni w toku postępowania na podstawie którego następuje wymiana informacji podatkowych, postępowania podatkowego lub w toku czynności kontrolnych, mogą w ramach zawartego porozumienia:
-
zadawać pytania świadkowi oraz stronie, w ramach przeprowadzanego dowodu z zeznań świadka lub przesłuchania strony;
-
przeglądać i utrwalać dokumenty i inne dowody związane ze sprawą.
Przeprowadzanie dowodów w celu uzyskania informacji podatkowych
Postępowanie w sprawie udzielenia informacji podatkowych wszczyna wniosek właściwego organu państwa członkowskiego.
Nowością wprowadzoną na mocy analizowanej nowelizacji jest możliwość przeprowadzania, w toku postępowania, dowodów w celu uzyskania informacji podatkowych objętych wnioskiem. Do postępowania dowodowego zgodnie z nowelą odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy Ordynacji podatkowej.
Regulacje odnoszące się do trustów
W celu dostosowania regulacji do praktyki międzynarodowej nowelizacja wprowadziła definicję trustu, odwołując się do rozumienia tego pojęcia w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Trust to regulowany przepisami prawa obcego stosunek prawny wynikający ze zdarzenia prawnego, umowy lub porozumienia, w tym zespołu takich zdarzeń lub czynności prawnych, na podstawie którego dokonuje się przeniesienia własności lub posiadania wartości majątkowych na powiernika, w celu sprawowania zarządu powierniczego oraz udostępniania tych wartości beneficjentom tego stosunku.
-
państwa uczestniczącego, w którym rezyduje do celów podatkowych – w przypadku, gdy przekazuje do tego państwa informacje w odniesieniu do rachunków raportowanych, prowadzonych przez siebie;
-
państwa rezydencji co najmniej jednego z powierników tego trustu – w pozostałych przypadkach.
Oświadczenia o rezydencji podatkowej
Na żądanie raportującej instytucji finansowej posiadacz rachunku oraz osoba kontrolująca są obowiązani składać oświadczenia o rezydencji podatkowej oraz przedstawiać dokumenty wymagane na podstawie procedur należytej staranności.
Występując z żądaniem złożenia oświadczenia o rezydencji podatkowej, raportująca instytucja finansowa może dokonać wstępnego wypełnienia tego oświadczenia na podstawie posiadanych przez nią informacji lub informacji uzyskanych od posiadacza rachunku, w tym w toku procedury założenia rachunku finansowego, z wyłączeniem informacji o państwie rezydencji.
Zakres informacji przedstawianych w oświadczeniu o rezydencji podatkowej obejmuje w przypadku posiadacza rachunku będącego osobą fizyczną:
-
nazwisko, imię lub imiona oraz datę i miejsce urodzenia;
-
aktualny adres zamieszkania;
-
państwo lub państwa rezydencji podatkowej;
-
TIN dla każdego państwa rezydencji podatkowej, a w przypadku jego braku – informację o tej okoliczności i powodach jej wystąpienia;
-
numer i serię dowodu tożsamości.
Z kolei w przypadku posiadacza rachunku będącego „podmiotem” w rozumieniu ustawy o wymianie informacji:
-
nazwę;
-
aktualny adres siedziby;
-
informacje, o których mowa w pkt 1 lit. c i d;
-
status oraz rodzaj posiadacza rachunku jako NFE, aktywny NFE albo pasywny NFE;
-
nazwisko, imię lub imiona osób kontrolujących posiadacza rachunku będących osobami raportowanymi;
-
w przypadku osoby kontrolującej:
– informacje, o których mowa w pkt 1;
– nazwę podmiotu kontrolowanego lub podmiotów kontrolowanych.
Zmiany w Kodeksie karnym skarbowym
W związku z nowelizacją do Kodeksu karnego skarbowego dodane zostały nowe typy czynów zabronionych.
-
stosowania zasad i procedur należytej staranności oraz procedur sprawozdawczych;
-
rejestrowania czynności podejmowanych w ramach procedur należytej staranności;
-
gromadzenia dokumentacji wymaganej w ramach stosowania procedur należytej staranności;
-
usunięcia w terminie nieprawidłowości wskazanych w wyniku kontroli, o którym mowa w art. 70 ust. 4 tej ustawy.
W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Z kolei ten, kto działając w imieniu lub interesie podatnika, wbrew przepisom Ustawy z dnia 9 marca 2017 roku o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, składa nieprawdziwą informację dla celów informacji o jednostkach wchodzących w skład grupy „podmiotów” w rozumieniu tej ustawy, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
W wypadku mniejszej wagi, sprawca tego czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
