Zasadniczo podatek VAT oraz podatek PIT stanowią dwa zupełnie różne zobowiązania podatkowe obciążające przedsiębiorców. Jak jednak się okazuje, w pewnych okolicznościach te dwa podatki mogą wzajemnie na siebie oddziaływać. Z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia w przypadku zmniejszenia odliczonego podatku VAT przy zakupie środka trwałego. Sprawdźmy wpływ zmniejszenia odliczonego podatku VAT na podatek dochodowy!
Odliczenie podatku VAT od nabycia samochodu osobowego
Zasadniczo podatnikom czynnym VAT przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Nieco inne reguły obowiązują w przypadku nabycia samochodów osobowych. Tutaj reguła podstawowa wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia jedynie 50% podatku VAT, chyba że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, co daje prawo do 100% odliczenia.
Zgodnie z przepisami samochód jest uznawany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, jeśli sposób jego wykorzystywania przez podatnika, zwłaszcza na określonych przez niego zasadach, dodatkowo potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W rezultacie prowadzenie ewidencji pojazdów, z której jednoznacznie wynika, że samochód służy wyłącznie celom firmowym, daje prawo do pełnego odliczenia.
-
odprzedaży;
-
sprzedaży w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika;
-
oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.
Warto także pamiętać, że w przypadku pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów firmowych konieczne jest złożenie w urzędzie skarbowym informacji VAT-26 w terminie 7 dni od dnia, w którym podatnik poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem.
Wpływ zmniejszenia odliczonego podatku VAT
Należy wskazać, że decyzja co do sposobu wykorzystywania pojazdu nie ma charakteru ostatecznego i podatnik może zmienić przeznaczenie pojazdu.
Jak stanowi art. 90b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.
Wspomnianej korekty dokonuje się proporcjonalnie w odniesieniu do pozostałego okresu korekty.
Jeżeli zatem podatnik początkowo odliczył 100% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu firmowego, a następnie w ustawowym okresie korekty zmienił przeznaczenie na cele mieszane, to jest zobligowany do zmniejszenia odliczonej kwoty VAT, ponieważ przysługuje mu jedynie 50-procentowe odliczenie.
Na marginesie dodajmy, że jeżeli podatnik dokonuje zmiany w drugą stronę, tzn. z celów mieszanych na wyłącznie cele firmowe, to ma prawo do zwiększenia kwoty podatku odliczonego.
Wartość początkowa pojazdu a korekta VAT
W prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy wykorzystywany na potrzeby firmowe jest kwalifikowany jako środek trwały, którego wartość ujmowana jest w kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne.
Jeżeli mamy do czynienia z zakupem środka trwałego, to jego wartością początkową będzie cena nabycia. Jak wskazuje art. 22g ust. 3 ustawy PIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
W świetle powyższego przepisu nieodliczony podatek VAT jest wkalkulowywany do wartości początkowej środka trwałego.
Jeżeli zatem podatnik w momencie zakupu odlicza 100% podatku naliczonego, to wartość podatku nie może być wliczana do wartości początkowej, która następnie podlega amortyzacji na gruncie podatku dochodowego.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. c ustawy PIT kosztem uzyskania przychodów jest kwota VAT nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o VAT.
Natomiast w kontekście przedstawionego przez nas zagadnienia kluczowy jest art. 23 ust. 3c ustawy PIT, który wskazuje, że przepis ust. 1 pkt 43 lit. c stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
Istnieje zatem możliwość zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów podatku VAT, który nie został uwzględniony w wartości początkowej środków trwałych podlegających amortyzacji, w tej części, w jakiej podatek ten został skorygowany na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Warto zauważyć, że zgodnie z przyjętym przez organy podatkowe stanowiskiem zwiększenie kosztów odbywa się jednorazowo. Jak możemy przeczytać w interpretacji Dyrektora KIS z 8 czerwca 2018 roku, nr 0112-KDIL3-3.4011.166.2018.2.WS, prawo do zaliczenia podatku naliczonego korygowanego na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług w koszty uzyskania przychodu przysługuje dopiero w dacie, kiedy została złożona deklaracja uwzględniająca korektę podatku naliczonego.
Z przepisu nie wynika natomiast, aby właściwym trybem rozliczenia kosztu uzyskania przychodu była korekta okresów wcześniejszych. W konsekwencji należy ją uwzględnić w rozliczeniu za okres, w którym faktycznie złożono deklarację, w której wykazano korektę podatku naliczonego, a nie w okresie, za który dokonano korekty.
Polecamy:
