0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Księgowość uproszczona - formy opodatkowania dla przedsiębiorców

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Wybór odpowiedniej formy opodatkowania stanowi problem dla przedsiębiorców. Z jednej strony nie wiedzą z jakich form opodatkowania mogą skorzystać, a z drugiej często nie są zorientowani na jakich zasadach i z jakimi obowiązkami owe formy opodatkowania się wiążą. Rozwiązaniem dla przedsiębiorców, u których nie jest wymagana pełna księgowość jest księgowość uproszczona.

Księgowość uproszczona - kto może z niej skorzystać

Księgowość uproszczona nie wymaga prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Pozwala na stosowanie prostych rozwiązań w zakresie rejestrowania i gromadzenia informacji finansowych dotyczących firmy oraz pomaga rozliczyć się z urzędem skarbowym. Księgowość uproszczona występuje w trzech formach, czyli w formie: Księgi Przychodów i Rozchodów, Ryczałtu ewidencjonowanego oraz w formie Karty Podatkowej. Głównym ograniczeniem do stosowania księgowości uproszczonej jest ustawowy próg przychodu (wraz z kwotą podatku), ze sprzedaży towarów, produktów oraz operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, który stanowi równowartość 2 000 000 euro (w 2019 r - 8 559 000 zł). Po przekroczeniu tej wartości wymagane jest prowadzenie pełnej księgowości.

Obowiązek prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych obejmuje przedsiębiorców, którzy prowadzą swoją działalność w formie m. in.: spółki kapitałowej prawa handlowego (spółki akcyjne i z ograniczoną odpowiedzialnością. Szczegółowa lista podmiotów objętych obowiązkiem prowadzenia pełnej księgowości znajduje się w art. 2 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Księga Przychodów i Rozchodów

Księga Przychodów i Rozchodów jest najpopularniejszą z wymienionych form opodatkowania. Obrazuje ona wszelkie transakcje gospodarcze mające związek z prowadzoną działalnością: przychody i koszty. Przychody pomniejszone o koszty stanowią podstawę opodatkowania. Rozliczając się za pomocą KPiR należy określić odpowiednią formę opodatkowania spośród dwóch dostępnych:

  • podatek liniowy - jedna, stała stawka podatku 19%,

  • podatek progresywny, tzn. według skali podatkowej - 18% (dochód poniżej 85 528 zł) i 32% (dochód powyżej 85 528 zł).

W obu przypadkach podatek można rozliczać miesięcznie lub kwartalnie, z zastrzeżeniem, że kwartalny sposób rozliczenia przysługuje jedynie tzw. małym podatnikom oraz podatnikom rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej.

Podatek dochodowy opłacany jest w formie zaliczek. Co istotne, do momentu, w którym podatek od dochodu osiągniętego od początku roku, pomniejszony o sumę wpłaconych zaliczek nie przekroczy 1000 zł, wpłata zaliczek na podatek dochodowy nie jest obowiązkowa. Podatnik może opłacać zaliczki także w sposób uproszczony, pod warunkiem, że przez cały rok będzie wpłacał zaliczki w takiej formie i na koniec roku ujmie informację o wpłacaniu uproszczonych zaliczek w zeznaniu rocznym. Zaliczki opłacane są za okresy miesięczne i co ważne, przepisy zabraniają opłacania ich w okresach kwartalnych. Z zaliczek uproszczonych mogą skorzystać podatnicy opodatkowani podatkiem liniowym oraz skalą podatkową. Zaliczka uproszczona obliczana jest z dochodu z działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu rocznym złożonym w poprzednim roku podatkowym, albo w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata w wysokości 1/12 uzyskanej kwoty.

Podatnicy po raz pierwszy rozpoczynający w danym roku podatkowym działalność gospodarczą nie mają możliwość wyboru zaliczek uproszczonych. Dotyczy to również przedsiębiorców, którzy rozpoczęli działalność w poprzednim roku podatkowym.

Księgowość uproszczona, w formie KPiR czy Ewidencji Przychodów, zgłaszana jest w dniu rozpoczęcia działalności lub w dniu 1 stycznia danego roku. Może się zdarzyć, że stosowana księgowość uproszczona nie sprawdzi się u przedsiębiorcy i będzie chciał ją zmienić na inną formę opodatkowania w ciągu roku. Jest to możliwe, pod warunkiem, że do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedsiębiorca osiągnął pierwszy dochód złoży odpowiednie oświadczenie w formie pisemnej do naczelnika urzędu skarbowego.

Od początku 2018 roku nie ma już obowiązku zawiadamiania urzędu skarbowego o prowadzeniu podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Informację o prowadzeniu KPiR zawiera się we wniosku CEIDG.

Ryczałt ewidencjonowany

Decydując się na ryczałt ewidencjonowany podatnik płaci odpowiednią dla danego przychodu stawkę ryczałtu, tj. 3%, 5,5%, 8,5%, 17% lub 20%. Jego wysokość jest uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności. Przedsiębiorcy decydujący się na taką formę opodatkowania, płacą podatek tylko od przychodu. Oznacza to, że nie ewidencjonują kosztów, gdyż przy tej formie opodatkowania nie bierze się ich pod uwagę. Jak wynika z ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów, z takiej formy księgowości mogą skorzystać tylko określone grupy podmiotów, których:

  • przychód z działalności wykonywanej samodzielnie nie przekroczył w roku poprzednim równowartości 250 000 euro (1 069 875 zł),

  • przychody uzyskiwane wyłącznie w ramach spółki, w kwocie łącznej wszystkich wspólników, nie przekroczył w roku poprzednim 250 000 euro.

Rozliczenie z urzędem skarbowym może nastąpić w systemie miesięcznym lub kwartalnym. Należy jednak pamiętać, że rozliczenie kwartalne może zostać zastosowane, tylko jeśli osiągnięte przychody z działalności w roku poprzednim nie przekroczyły 25 000 euro ( tj. limitu 106 987,50 zł w 2019 roku).

Dla przykładu, opisywana księgowość uproszczona jest chętnie wykorzystywana przez osoby prowadzące działalność handlową, restauracje czy apteki.

Karta podatkowa

Karta podatkowa, podobnie jak ryczałt ewidencjonowany może być wykorzystywana tylko przez nieliczną grupę przedsiębiorców. Wśród uprawnionych podatników, zgodnie z art. 23 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, wyróżnia się np. działalność w zakresie usług rozrywkowych, działalność w zakresie usług transportowych, wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu, działalność w zakresie udzielania korepetycji. Karta podatkowa, jako księgowość uproszczona stanowi jedną z łatwiejszych form opodatkowania. Nie wymaga składania zeznań rocznych, a także nie ma obowiązku prowadzenia księgowości. Podatek określany jest przez naczelnika urzędu skarbowego, a na jego wysokość wpływa:

  • rodzaj prowadzonej działalności,

  • ilość zatrudnionych osób w przedsiębiorstwie,

  • liczba mieszkańców w miejscowości, na terenie której prowadzona jest działalność.

Co istotne, wysokość podatku może się zmieniać z początkiem nowego roku, o czym ma obowiązek poinformować przedsiębiorcę naczelnik urzędu skarbowego.

Pomimo zwolnienia z prowadzenia ewidencji i ksiąg, podatnicy korzystający z karty podatkowej zgodnie z art 24 w.w. ustawy zobowiązani są do wydawania na żądanie klienta rachunków i faktur, stwierdzających sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi oraz do przechowywania ponumerowanych kopii tych dokumentów w okresie 5-ciu lat podatkowych (licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę).

Przykład 1.

Trzech przedsiębiorców prowadzi różne ewidencje księgowe.

Pan Andrzej - prowadzi KPiR i rozlicza się w oparciu o podatek liniowy (stała stawka 19%).

Pan Karol - rozlicza się za pomocą ryczałtu ewidencjonowanego ze stawką 3%.

Pan Lech - swoje przychody opodatkował kartą podatkową, ze stawką ustaloną przez naczelnika urzędu skarbowego w wysokości 124 zł miesięcznie.

W marcu żaden z nich nie osiągnął dochodu podlegającego opodatkowaniu. Jaki podatek każdy z nich będzie zobowiązany zapłacić?

Pan Andrzej i Pan Karol nie zapłacą podatku, ponieważ w przypadku ich form opodatkowania, za okresy w których podatnik nie wykaże zysku nie rozlicza się z urzędem skarbowym.

Natomiast, w przypadku Pana Lecha, opodatkowanego kartą podatkową, mimo braku zysku w danym okresie, będzie musiał on rozliczyć się z urzędem skarbowym w oparciu o ustaloną z góry kwotę podatku tj. 124 zł.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów