Jeżeli podatnik ma wątpliwości co do prawidłowości stosowania przepisów podatkowych w istniejącym stanie faktycznym lub odnośnie możliwego zdarzenia przyszłego, może wystąpić do właściwego organu o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. Uzyskanie interpretacji indywidualnej może okazać się dla podatnika bardzo korzystne, ponieważ zabezpiecza ona jego interes prawny i wskazuje wzór prawidłowego zachowania się w kwestii podatków.
Elementy wniosku o wydanie interpretacji
Interpretacje indywidualne wydawane są wyłącznie na wniosek podatnika. Kwestię tego, co taki wniosek powinien zawierać w swojej treści, regulują przepisy Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jej brzmieniem osoba składająca wniosek zobowiązana jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Dodatkowo wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu celno-skarbowego oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu. Złożenie powyższego oświadczenia jest konieczne, zgodnie z treścią ustawy nie wydaje się bowiem interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu celno-skarbowego albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu.
Ponadto wniosek powinien zawierać wszystkie elementy wymagane dla podania, a więc wskazanie wnioskodawcy oraz określenie jego danych identyfikacyjnych, oznaczenie adresata wniosku, wskazanie pytania oraz podpis wnioskodawcy.
Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej składa się na urzędowym formularzu (ORD-IN) do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Opłata za wydanie interpretacji indywidualnej wynosi 40 zł od każdego przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
Skutki niespełnienia wymogów formalnych
Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów przedstawienia stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego albo przedstawienia własnego stanowiska w sprawie pozostawia się bez rozpatrzenia. W sprawie pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia organ wydaje postanowienie, na które służy zażalenie. Przed wydaniem takiego postanowienia organ wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych w terminie 7 dni, z dodatkowym pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.
Wydanie interpretacji indywidualnej
Właściwy organ wydaje interpretację indywidualną bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Wydana interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Organ może odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Ponadto interpretacja indywidualna zawiera pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Moc wiążąca interpretacji indywidualnych
Należy mieć na uwadze, że wydana interpretacja indywidualna nie ma mocy wiążącej ani wobec podatnika, ani wobec organu podatkowego. Nawet jeżeli wydana interpretacja w całości potwierdza stanowisko prawne podatnika, nie ma on obowiązku stosowania się do jej treści. To od jego woli zależy, czy będzie postępował zgodnie z jej treścią.
Również organy podatkowe nie są związane treścią interpretacji. Organ może wydać decyzję wymiarową sprzeczną z interpretacją indywidualną, nawet w przypadku gdy podatnik zastosował się do niej w całości. Fakt wydania interpretacji nie ogranicza możliwości wydania decyzji podatkowej.
Ochrona gwarantowana interpretacją indywidualną
Pomimo tego, że interpretacja indywidualna nie ma charakteru wiążącego, zapewnia ona ochronę podatnikowi, który się do niej zastosował. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Co więcej, jeżeli interpretacja nie zostanie uwzględniona przez organ podatkowy, nie będzie możliwe pociągnięcie podatnika do odpowiedzialności karnej skarbowej. Nie zostaną również naliczone odsetki za zwłokę.
Ustawa przewiduje także zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w przypadku gdy podatnik zastosował się do treści wydanej w stosunku do niego interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Zwolnienie od podatku ma zastosowanie jeżeli:
- zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji indywidualnej, która uległa zmianie lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
- skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej.
Zatem otrzymana interpretacja indywidualna nie posiada mocy wiążącej, ponieważ organ podatkowy może jej nie uwzględnić i wydać decyzję wymiarową w sprawie podatkowej, jednak zastosowanie się do jej treści chroni podatnika przed koniecznością zapłaty podatku, odsetkami za zwłokę oraz odpowiedzialnością na gruncie kodeksu karnego skarbowego.
