0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Wypłata wyrównania (zasiłku/wynagrodzenia chorobowego) w raportach ZUS-u

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Wypłatę świadczeń na rzecz pracownika tytułem wynagrodzenia i zasiłku chorobowego należy w sposób prawidłowy wykazać w raportach ZUS-u. W przypadku zasiłku chorobowego stanowi to bowiem podstawę do obliczenia należnej składki zdrowotnej. Czy w sytuacji, kiedy występuje wypłata wyrównania trzeba dokonywać korekty raportów ZUS-u za miesiąc, w którym nastąpiła pomyłka w naliczeniu świadczenia? Odpowiedź poniżej.

Wynagrodzenie chorobowe

Zgodnie z art. 92 § 1 Kodeksu pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:

  1. choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
  2. wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
  3. poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

Przez usprawiedliwioną nieobecność pracownika w pracy należy rozumieć niemożność świadczenia pracy przez pracownika na skutek wskazanych przez przepisy prawa okoliczności. Są to nieobecności nieplanowane, które wynikają z niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub konieczności wykorzystania na inne usprawiedliwione – zdaniem ustawodawcy – cele, dnia przewidzianego na pracę. Cele te mogą być rodzinne (opieka), socjalne (ślub, pogrzeb), społeczne (praca nauczyciela zawodu), wymiaru sprawiedliwości (świadek). Zwykle ową inną nieobecność w pracy, która jest usprawiedliwiona, odnosi się do przypadków wynikających z Rozporządzenia z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Jest to zatem czas niewykonywania pracy, za który pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie sensu stricto, lecz świadczenia równoważne wynagrodzeniu za pracę (por. np. art. 92 Kodeksu pracy czy § 16 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku) bądź pieniężna rekompensata utraconego wynagrodzenia od właściwego organu (por. § 16 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku).

Wynagrodzenie, o którym mowa wyżej, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.

Wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 § 1 Kodeksu pracy (wynagrodzenie chorobowe):

  1. nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego;
  2. nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego

Zasiłek chorobowy

Za czas niezdolności do pracy, o której mowa w art. 92 § 1 Kodeksu pracy, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w Ustawie z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 przywołanej ustawy ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego:

  1. po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu;
  2. po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.

Do okresów ubezpieczenia chorobowego, o których mowa w art. 4 ust. 1 ww. ustawy, wlicza się poprzednie jego okresy, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Zasiłek chorobowy przysługuje osobie, która stała się czasowo niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli podlegała obowiązkowo temu ubezpieczeniu nieprzerwanie przez 30 dni, a nie przez co najmniej 31 dni (art. 7 w związku z art. 4 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).

Wypłata wyrównania wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego za minione okresy

W przypadku nieprawidłowego wypłacenia wynagrodzenia chorobowego powinna zostać dokonana wypłata wyrównania danego świadczenia. Nie musi jednak dokonywać korekty deklaracji za okres, kiedy wynagrodzenie to miało zostać wypłacone, a w miesiącu, kiedy faktycznie je wypłacono.

Przykład

Jan Kowalski przebywał na zwolnieniu lekarskim w lutym 2022 roku. Jego pracodawca błędnie wyliczył przysługujące mu wynagrodzenie chorobowe, skutkiem czego zatrudniony otrzymał zbyt niskie świadczenie. Jan Kowalski dowiedział się o tym w marcu 2022 roku. W tym przypadku może żądać wyrównania wynagrodzenia chorobowego za luty 2022 roku. Pracodawca nie musi dokonywać korekty deklaracji za luty. Kwotę wyrównania należy rozliczyć w raporcie ZUS RSA za miesiąc dokonania wypłaty pod kodem świadczenia 335.

Co równie ważne, od kwoty wyrównania wynagrodzenia chorobowego powinna być opłacona składka zdrowotna, dlatego też pracodawca kwotę wyrównania świadczenia chorobowego musi doliczyć do podstawy wymiaru składki ubezpieczenia zdrowotnego w raporcie ZUS RCA.

Przedawnienie wypłaty wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego lub wyrównania

Zgodnie z art. 67 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje.

Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie.

W przypadku gdy niewypłacanie zasiłku w całości lub w części było następstwem błędu płatnika składek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, albo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, roszczenie o wypłatę zasiłku przedawnia się po upływie 3 lat.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów