Klauzula poufności ma na celu zabezpieczenie wrażliwych informacji na temat przedsiębiorstwa podczas zawierania umów z drugimi podmiotami. Jak powinna wyglądać i czego może dotyczyć klauzula poufności?
Tajemnica przedsiębiorstwa
Uregulowania dotyczące tajemnicy firmy zostały zawarte w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 nr 47 poz. 211, z późn. zm).
Powyższa ustawa w art. 3 mówi, że naruszenie tajemnicy firmy stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. A myśl tę rozwija w art. 11, który traktuje o tym, że czynem nieuczciwej konkurencji jest ujawnienie, wykorzystanie lub pozyskanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.
Powyższy przepis obowiązuje również osoby, które były zatrudnione w danej firmie, czyli byłych pracowników - mają oni ustawowy obowiązek do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa przez 3 lata po ustaniu stosunku pracy (chyba że w umowach ustalono inaczej).
Tajemnica przedsiębiorstwa to nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.
Jak wynika z powyższego - w skład informacji chronionych tajemnicą wchodzą tylko te informacje, które zostały udostępnione z zastrzeżeniem zachowania tajemnicy. A zatem jeśli przedsiębiorca w stosunku do danej informacji (chociażby należała do tych wymienionych powyżej) nie powziął stosownych działań w celu zachowaniu ich poufności, to takie informacje nie stanowią już informacji tajemnicy przedsiębiorstwa.
Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa
Jeśli strony (np. pracodawca - pracownik, firma - kontrahent) podpisały oświadczenie o zachowaniu poufności, to muszą tego oświadczenia przestrzegać pod groźbą kary. Kary, które grożą za złamanie klauzuli poufności, to: grzywna, kara ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat dwóch. Ponadto poszkodowany naruszeniem tajemnicy ma prawo żądać:
zaniechania niedozwolonych działań,
usunięcia skutków niedozwolonych działań,
złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,
naprawienia wyrządzonej szkody,
wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,
zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.
Jak powinna wyglądać umowa o zachowaniu poufności?
Umowa o zachowaniu poufności powinna być przede wszystkim zgodna z prawem - nie może ona zawierać tzw. klauzuli abuzywnej, czyli niedozwolonych prawem postanowień umownych.
Jeśli chodzi o formę umowy o zachowaniu poufności, to nie ma ustalonego schematu - inaczej taka umowa będzie wyglądać dla pracownika, a inaczej dla kontrahenta. Są jednak pewne elementy, które warto w oświadczeniu o zachowaniu poufności zawrzeć:
określić w umowie dokładnie, jakie informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa,
określić cel, w jakim zakresie tajne informacje mogą być ujawniane i komu (np. prawnikom, pełnomocnikom itp),
określić odpowiedzialność za złamanie klauzuli poufności,
określić czas trwania poufności.
Kiedy klauzula poufności przestaje obowiązywać?
Co do zasady klauzula poufności nie ma terminu ważności - trwa tak długo, póki dana informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa. Jednak informacja przestaje stanowić tajemnicę, gdy:
została ujawniona do wiadomości publicznej,
utraciła wartość gospodarczą,
przedsiębiorstwo przestało podejmować środki, aby daną informację chronić.
