0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Usługi reklamowe od zagranicznego kontrahenta – rozliczenie

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Przedsiębiorcy, którzy chcą dokonywać ekspansji na nowe rynki, muszą reklamować swoją działalność poza granicami kraju. W większości przypadków korzystają z usług firm reklamowych z danego kraju. Ponadto wielu z nich reklamuje się w kraju za pomocą agencji reklamowych z zagranicy. Coraz popularniejsze jest więc korzystanie z usług zagranicznych agencji reklamowych. Dowiedz się, jak rozliczyć usługi reklamowe od zagranicznego kontrahenta!

Dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej jako ustawa o CIT – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, obowiązkowi podatkowemu podlegają tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W ustawie dokładnie wymieniono, jakie dochody (przychody) w szczególności podlegają opodatkowaniu:

  • z tytułu wszelkiego rodzaju dochodów z działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; 

  • z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

  • z papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

  • z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

  • z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Podatek u źródła

W powyższej regulacji została wyrażona zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w której myśl państwo, na którego terytorium znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Czyli niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą tylko te dochody, które w nim powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne obowiązek potrącenia podatku od nich spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest więc podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru dokonywanego przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26  ustawy o CIT. Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów. Tym samym usługi reklamowe podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w wysokości 20%.

Czy zawsze pobieramy podatek u źródła?

Z powyższych unormowań wynika, że podatnik winien pobierać podatek u źródła od usług reklamowych. W wielu jednak przypadkach możemy tego uniknąć.

Przykład 1.

Spółka z o.o., producent opakowań tekturowych, zamówiła usługę reklamową u kontrahenta z Irlandii. Podmiot ten nie prowadzi zakładu w Polsce. Usługi reklamowe od zagranicznego kontrahenta będą polegać na reklamie przedsiębiorstwa i jej produktów w internecie. Czy w momencie dokonania za nią zapłaty spółka ma obowiązek pobrać i odprowadzić do organu podatkowego podatek u źródła? Czy spółka może uniknąć tego obowiązku?

Jak już wyżej wykazaliśmy, w Polsce podatkiem u źródła w wysokości 20% przychodu podlegają przychody osób zagranicznych uzyskane przez nie na terytorium Polski z tytułu świadczeń usług reklamowych. W tym przypadku musimy pamiętać o umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, które ratyfikowała Polska (patrz art. 29 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy o PIT).  Tym samym w analizowanym przypadku należy sprawdzić zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii. W świetle art. 7 ust. 1 powyższej umowy zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Podmiot Irlandzki nie prowadzi zakładu w Polsce, tym samym uzyskane tu przez niego przychody z tytułu usług reklamowych nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w naszym kraju. Jednak musimy pamiętać, że aby powyższe uregulowania mogły zostać zastosowane, spółka musi posiadać certyfikat rezydencji podmiotu z Irlandii.

Certyfikat rezydencji

Certyfikaty rezydencji mają za zadanie wykazać, że określony podmiot zagraniczny jest podatnikiem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym we własnym kraju, a w konsekwencji, że względem niego może mieć zastosowanie konkretna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przedstawienie odpowiedniego certyfikatu rezydencji zagranicznego podmiotu przez polskiego płatnika umożliwia zatem zastosowanie właściwej umowy międzynarodowej, w przeciwnym wypadku polskie organy podatkowe nie miałyby żadnych możliwości zweryfikowania, czy określony podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w kraju, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

„Jeżeli podatnik nie będzie dysponował certyfikatem rezydencji, dochody, o których mowa, nie będą mogły zostać opodatkowane z uwzględnieniem przepisów stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Innymi słowy, stwierdzić należy, iż dla zastosowania przepisów umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez podatnika rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo ten fakt musi znajdować potwierdzenie w specjalnym dokumencie urzędowym jakim jest »certyfikat rezydencji«” – wyrok NSA z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 74/12.

Usługi reklamowe od zagranicznego kontrahenta a podatek VAT

Zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej ustawa o VAT – miejscem świadczenia usług reklamowych jest miejsce siedziby lub zamieszkania usługobiorcy. W takim przypadku mamy do czynienia z tzw. importem usług. Jest to świadczenie usług, z których tytułu wykonania podatnikiem jest usługobiorca, jeżeli spełnione są poniższe warunki:

  • usługodawcą jest podatnik nieposiadający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;

  • usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający w Polsce siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.

W przypadku nabycia usług reklamowych od podatnika z zagranicy będziemy więc mieli do czynienia najczęściej z importem usług i to na polskim podatniku spoczywał będzie obowiązek podatkowy. 

Podsumowując, nabywając usługi reklamowe od kontrahentów z zagranicy, musimy zwrócić szczególną uwagę na umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz czy nasz kontrahent posiada certyfikat rezydencji. W wielu przypadkach będziemy zmuszeni do pobrania 20-procentowego podatku u źródła. Podatnik, dokonując zakupu usług reklamowych, musi pamiętać, że są one importem usług i to na nim będzie spoczywał obowiązek rozliczenia podatku VAT.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów