0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Dostawa towaru do kraju UE z zamiarem eksportu - jak rozliczyć VAT?

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Przedmiotem naszej dzisiejszej analizy będzie przypadek, w którym podatnik wywozi towar do innego kraju Unii Europejskiej w celu dalszego eksportu poza terytorium UE. Zastanowimy się, w jaki sposób powinna być rozliczona dostawa towaru do kraju UE z zamiarem eksportu na gruncie podatku VAT i jakiego typu rozliczenie zastosować, aby poprawnie zakwalifikować taką transakcję.

Przemieszczenie własnych towarów do innego kraju UE

Opodatkowaną czynnością na gruncie podatku VAT jest WDT, czyli wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Jak wskazuje art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. 

W powyższym przypadku konieczne jest wystąpienie elementu dostawy towarów, czyli przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Co jednak istotne, czynnością opodatkowaną jest także tzw. nietransakcyjne WDT.

Jak bowiem wynika z treści art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynnością opodatkowaną jest nie tylko transakcyjne wewnątrzwspólnotowe dokonanie dostawy towarów, ale również przemieszczenie towarów własnych do innego kraju UE.

Dostawa towaru do kraju UE z zamiarem eksportu 

Oprócz nietransakcyjnego WDT opodatkowaną czynnością na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług jest również eksport towarów. To by oznaczało, że podatnik przemieszczający towar do innego kraju UE powinien rozpoznać 2 opodatkowane czynności: po pierwsze nietransakcyjne WDT na terytorium innego kraju, a po drugie eksport towarów z innego kraju UE poza granice Wspólnoty.

Celem uproszczenia powyższej sytuacji wprowadzono art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym przemieszczenia towarów w ramach nietransakcyjnego WDT, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika.

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez:

  • dostawcę lub na jego rzecz, lub
  • nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych bądź innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

  • ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez dostawcę bądź na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  • wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że przemieszczenie z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego towarów, które mają być przedmiotem eksportu, przez tego podatnika w sytuacji, gdy wywóz jest potwierdzony przez urząd celny na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego, tylko wówczas jest uznawany za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium Polski. 

Przykład 1.

Przedsiębiorca z Polski sprzedał towar podatnikowi z Ukrainy. Towar został przetransportowany do Słowacji, skąd następnie został przewieziony do Ukrainy. W takim przypadku podatnik rozpoznaje eksport towarów z Polski. Nie jest konieczne rozpoznanie nietransakcyjnego WDT z Polski na Słowację z uwagi na treść art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT.

Warto też wskazać na treść wyroku NSA z 23 listopada 2012 roku (I FSK 651/11): „Przemieszczenie towarów podatnika do innego kraju unijnego i składowanie ich tam poza procedurą celną wywozu, a następnie objęcie ich tą procedurą w tym państwie oznacza, że miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu tych towarów poza terytorium Wspólnoty nie będzie terytorium kraju, lecz terytorium tego kraju unijnego, do którego towary te przemieszczono, składowano oraz rozpoczęto z niego ponowny transport, objęty procedurą wywozu. To wyklucza możliwość stwierdzenia eksportu tych towarów w Polsce (stawka 0%), lecz w państwie, do którego towary podatnika zostały najpierw przemieszczone i składowane, a następnie rozpoczęto ich transport poza terytorium unijne”.

Z powyższego wyroku wynika zatem, że eksport towarów musi zostać zainicjowany na terytorium Polski. Jeżeli natomiast eksport towarów jest rozpoczynany na terenie innego kraju UE, to wyłączenie określone w art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Przykład 2.

Podatnik z Polski przetransportował towar do swojego magazynu na Słowację. Następnie towar ten został sprzedany do kontrahenta z Ukrainy. W takim przypadku podatnik powinien rozpoznać nietransakcyjne WDT z Polski na Słowację oraz eksport towarów ze Słowacji do Ukrainy.

W przypadku gdy eksport jest zainicjowany na terytorium RP i podatnik przewozi po drodze towar do innego kraju UE, to z tego tytułu nie rozpoznaje nietransakcyjnego WDT, lecz wyłącznie eksport.

Okoliczności wyłączające zwolnienie z nietransakcyjnego WDT

Na zakończenie wskażmy, że zgodnie z art. 13 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretację powyższego przepisu przedstawmy na przykładzie.

Przykład 3.

Podatnik z Polski sprzedał towar kontrahentowi z Ukrainy. Towar został przewieziony z Polski na Słowację. Ostatecznie nie doszło do wywozu towaru do Ukrainy, a towar pozostał na Słowacji. To oznacza, że zaistniały okoliczności określone w art. 13 ust. 5 ustawy o VAT, zatem podatnik powinien rozpoznać nietransakcyjne WDT z Polski na Słowację.

Jeżeli ostatecznie nie dochodzi do eksportu towarów, to przemieszczenie towarów na terytorium innego kraju UE należy zakwalifikować jako nietransakcyjne WDT generujące obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Reasumując powyższe, trzeba wskazać, że w przypadku dostawy towarów na terytorium innego kraju – jeżeli takie przemieszczenie stanowi element eksportu towaru – będziemy mieli do czynienia z czynnością neutralną podatkowo na gruncie podatku VAT.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów