0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Kiedy kontrahent musi zapłacić karę umowną?

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Czym jest kara umowna?

Kara umowna jest odpowiednikiem odszkodowania. Jeżeli dłużnik nie wykonał zobowiązania, wykonał je po terminie lub wykonał je z nienależytą starannością, można domagać się naprawienia szkody. Obowiązek zapłaty kary umownej i jej wysokość można uzależniać od wystąpienia konkretnych okoliczności lub zastrzec, że dłużnik musi ją zapłacić w przypadku jakichkolwiek uchybień. Sprawdź, kiedy kontrahent musi zapłacić karę umowną.

Uwaga!

Kara umowna zastępuje odszkodowanie oraz pełni rolę stymulującą i represyjną!

Stosowanie kar umownych jest bardzo powszechne. Możliwość żądania kary umownej jest uzależniona bowiem tylko od wystąpienia zobowiązania niepieniężnego, polegającego na działaniu (lub wstrzymaniu się od działania - co też jest czynnością) przez zobowiązanego.

Podstawa żądania kary umownej

Podstawą do żądania kary umownej może być tylko zapis w umowie, a karę umowną można zastrzec tylko w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania umownego, z zastrzeżeniem, że zobowiązanie ma charakter niepieniężny. W przypadku obowiązku zapłaty wynagrodzenia, ceny, czynszu, raty będą naliczane odsetki.

Kary umowne stosowane są również w przypadkach umów o dzieło, których efektem jest uzyskanie konkretnego rezultatu, lub umów zlecenia, które podlegają starannemu działaniu.

Termin zapłaty kary umownej

Termin zapłaty jest określony w umowie ilościowo, np. w ciągu 14 dni, lub z konkretnie ustaloną datą, np. 10 grudnia. Kara umowna może być naliczana od dnia następnego po wyznaczonej dacie.

W przypadku różnic pomiędzy terminem płatności określonym w umowie a terminem płatności podanym na fakturze, wiążący będzie termin ustalony w umowie.

Wysokość kary umownej

Nie sprecyzowano górnej ani dolnej granicy, która ograniczałyby wysokość kary umownej. Zatem jej wysokość mogłaby być dowolna. W praktyce jednak nie przekracza ona wartości świadczenia, którego wykonanie ma zabezpieczać groźba poniesienia kary umownej.

Zgodnie z art. 484 § 1 Kodeksu cywilnego dłużnik powinien zapłacić karę umowną w pełnej wysokości, jaką określono w umowie. Zapis dotyczący kary umownej stosuje się najczęściej w umowach handlowych i cywilnoprawnych takich jak umowy zlecenie czy umowy o dzielo.

Art. 484. § 1. W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły.

Możliwe jest jednak określenie innej (mniejszej) wysokości kary umownej, niż ta zapisana w umowie, szczególnie w przypadku gdy:

  • zobowiązanie zostało wykonane w znacznej części lub
  • gry kara jest rażąco wygórowana.

W przypadku częściowego wykonania zobowiązania jego wysokość powinna być obniżona procentowo, a nie kwotowo.

Art. 484 § 2. Kodeksu cywilnego
Jeżeli zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, dłużnik może żądać zmniejszenia kary umownej; to samo dotyczy wypadku, gdy kara umowna jest rażąco wygórowana.

Czy zawsze kontrahent musi zapłacić karę umowną?

Zgodnie z Uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 6 listopada 2003 r., III CZP 61/03: Zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że wierzyciel nie poniósł szkody.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów