Przedsiębiorcy oraz ich księgowi bardzo często napotykają trudności w interpretacji przepisów prawa podatkowego. Bez wątpienia analiza komentarzy oraz orzecznictwa niejednokrotnie umożliwia odnalezienie właściwego rozwiązania w sprawie. Jednakże daleko idąca niepewność wymaga skorzystania z instytucji interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. Interpretacja indywidualna daje nie tylko wskazówki co do sposobu rozliczenia danej transakcji. Niezwykle ważnym atutem tej instytucji jest uzyskanie prawnej ochrony w zakresie, w jakim stanowisko wnioskodawcy zostanie uznane za prawidłowe.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji we własnej sprawie można wystąpić indywidualnie lub wspólnie, gdy dana kwestia dotyczy kilku podmiotów. Wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej może przyczynić się do wypracowania optymalnych rozwiązań, dzięki współpracy kilku podmiotów, a także uzyskania efektu skali w postaci obniżenia kosztów jego przygotowania.
Czym jest wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w jaki sposób go przygotować? – o tym poniżej!
Wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej - zasady składania
Instytucja interpretacji indywidualnych uregulowana została w Ustawie Ordynacja podatkowa. Z 1 stycznia 2016 r. do porządku prawnego wprowadzono instytucję wniosku wspólnego. Zgodnie z art. 14r ustawy Ordynacja podatkowa, wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej charakteryzują niżej wymienione aspekty:
- o wydanie interpretacji mogą wystąpić dwa podmioty (lub więcej) uczestniczące w tym samym zaistniałym stanie faktycznym albo mające uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym,
- zainteresowani wskazują we wniosku wspólnym jeden podmiot, który jest stroną postępowania w sprawie interpretacji, któremu doręcza się interpretację lub postanowienie (pozostałym zainteresowanym doręcza się odpisy),
- wszyscy zainteresowani składają oświadczenie, o którym mowa w art. 14b § 4 (wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych),
- opłata za wydanie wniosku uzależniona jest od ilości stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, a także liczby zainteresowanych (stanowi iloczyn tych dwóch czynników),
- o wspólny wniosek należy wnioskować poprzez wyekspediowanie formularza ORD-WS. Do wniosku przewidziano następujące rodzaje załączników: ORD-WS/A – stanowi kontynuację treści wniosku zasadniczego w przypadku gdy treść wniosku nie mieści się na formularzu zasadniczym; ORD-WS/B – w tym załączniku należy zamieścić dane podmiotu zainteresowanego niebędącego stroną postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.
Wybór podmiotu będącego stroną postępowania niesie za sobą określone konsekwencje
- uzupełnienie formalnych braków wniosku, w tym wniesienie brakującej opłaty (organ będzie kierował pisma w sprawie do podmiotu będącego stroną postępowania),
- zaskarżenie interpretacji indywidualnej/wystosowanie zażalenia na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku wspólnego,
- pozostałe kwestie związane ze zmianą, uchyleniem lub stwierdzeniem wygaśnięcia interpretacji indywidualnej (strona ma możliwość wniesienia zażalenia na postanowienie w sprawie).
Z wniosku wynikać powinno, że interes prawny mają wszyscy zainteresowani
W art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa zawarto odesłania do innych przepisów znajdujących zastosowanie w sprawach wydawania interpretacji indywidualnych. W szczególności warto zwrócić uwagę, że w regulacji tej znalazło się odesłanie do art. 165a wymienionej ustawy, który stanowi m.in., że organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, gdy wniosek o wszczęcie postępowania wystosowała osoba niebędąca stroną.
Jeżeli z treści wniosku i ew. odpowiedzi na wezwania organu podatkowego wynikać będzie, że chociażby jeden z podmiotów nie będzie posiadać statusu zainteresowanego, wówczas wystąpi przesłanka do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania wspólnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Na poniższym przykładzie zobrazowano przytoczoną wyżej tezę.
Przykład 1.
Dwa podmioty (A i B) wystąpiły z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. Przedmiotem wątpliwości zainteresowanych były skutki podatkowe na gruncie PIT i VAT w związku z usługami świadczonymi pomiędzy tymi dwoma podmiotami.
We wniosku wystosowano pytania o skutki podatkowe tytułem wystawianych faktur z podmiotu A na podmiot B w obszarze podatku: PIT dla obu podmiotów tj. A i B; VAT dla jednego podmiotu tj. podmiotu B w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Organ wezwał stronę do uzupełnienia wniosku w zakresie skutków prawno-podatkowych na gruncie VAT również dla pierwszego zainteresowanego tj. podmiotu A. W odpowiedzi na wezwanie strona wskazała, że intencją zainteresowanych składających wniosek nie było uzyskanie odpowiedzi na żadne zagadnienie w zakresie podatku od towarów i usług dotyczących bezpośrednio podmiotu A. Strona przyjęła, że oczywistym jest, że okoliczność wykonania usługi przez podmiot A, będącym czynnym podatnikiem VAT obliguje do wystawienia faktury z właściwą dla danej usługi stawką podatku od towarów i usług.
W takiej sytuacji organ może wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku wspólnego, ponieważ może uznać, że nie wszystkie podmioty wskazane we wniosku mają status zainteresowanego uzyskaniem interpretacji we wskazanym we wniosku stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.
Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. I SA/Po 73/17, gdzie skład orzekający uznał m.in., że
„[z]asadnie organ zauważył, że w rozpatrywanej sprawie zarówno pytania sformułowane w złożonym wniosku wspólnym, jak i uzupełnieniu do wniosku, nie odnosiły się do skutków podatkowych dla nabywcy będącego stroną postępowania. Dotyczyły one bowiem jedynie obowiązków podatkowych ciążących na sprzedawcy nieruchomości (w zakresie opodatkowania tej transakcji), a nie praw nabywcy (np. prawa do odliczenia podatku naliczonego) lub obowiązków nabywcy. W szczególności dotyczy to pytania nr 4, które odnosi się bezpośrednio do obowiązków sprzedawcy w zakresie opodatkowania przedmiotowej transakcji właściwą stawką. Zatem zasadnie uznano, że wydana interpretacja w zakresie o jaki wnioskowała strona nie spełniłaby swojej podstawowej funkcji, tj. funkcji gwarancyjnej dla podmiotu, który wystąpił z wnioskiem”.
Podsumowanie
Wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego ma niewątpliwie swoje zalety, ponieważ zasadniczo upraszcza i ogranicza ilość dokumentów w obiegu, a także koszty, jako że przygotowanie jednego wniosku jest bez wątpienia zabiegiem tańszym, zwłaszcza w przypadku korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika.
Sporządzając taki wniosek, należy jednak przestrzegać podstawowej zasady, zgodnie z którą wszystkie podmioty wskazane we wniosku powinny mieć status zainteresowanego uzyskaniem interpretacji. Wniosek wspólny powinien być zatem skonstruowany w taki sposób, aby wynikało z niego jasno, że pytania dotyczące przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego dotyczą skutków prawnopodatkowych wszystkich podmiotów wskazanych we wniosku. Niespełnienie tej przesłanki może skutkować odmową wydania interpretacji indywidualnej.
