Słysząc hasło “sezon zimowy” kojarzy się ono ze śniegiem i feriami zimowymi, a także z różnymi atrakcjami, które dostępne są tylko w tym okresie. Sezon ten obfituje w powstawanie nowych firm, które funkcjonują tylko w tym okresie. Zimą z pewnością wzrasta liczba szkółek nauki jazdy na nartach czy też pojawiają się sklepiki oferujące świąteczne produkty, tzw. jarmarki oraz wiele innych form działalności gospodarczej. Jednak prowadząc firmę, przedsiębiorca musi dopełnić wielu obowiązków pomimo tego, że ma ona charakter tylko sezonowy.
Działalność sezonowa - co to takiego?
Działalność sezonowa jest dość specyficzna. Charakteryzuje się tym, że zapotrzebowanie na niektóre dobra występuje w przeciągu kilku miesięcy w roku. Zgodnie zaś z regułami rynku, jeśli pojawia się na coś popyt, to zazwyczaj wzrasta podaż na dane dobro. I tak rozkwita działalność sezonowa. Jednak chcąc sprzedawać towary czy też świadczyć usługi w sezonie zimowym, konieczna jest rejestracja danej działalności.
Prowadzenie firmy, nawet przez krótki okres czasu nakłada na założyciela obowiązek rejestracji działalności oraz wymaga wyboru sposobu rozliczeń.
Działalność sezonowa - formy opodatkowania
Przedsiębiorca zakładający działalność sezonową zobowiązany jest do wyboru sposobu, w jaki będzie rozliczać się z urzędem skarbowym. Ma on do wyboru jedną z czterech form opodatkowania. Każda z form ma zarówno swoje plusy, jak i minusy.
Dokonując wyboru formy opodatkowania, należy się dobrze zastanowić, bowiem raz wybrana metoda będzie wiążąca do końca danego roku podatkowego. Jednak swoboda wyboru formy opodatkowania w niektórych przypadkach jest ograniczona.
Zasady ogólne, czyli skala podatkowa
Polega na opodatkowaniu dochodów z działalności. Przy czym dochód stanowi różnica pomiędzy osiągniętymi przychodami, a kosztami. Przy opodatkowaniu na zasadach ogólnych występują dwie stawki podatku dochodowego - 18% i 32%. Rozliczanie działalności na zasadach ogólnych rodzi obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (KPiR), a także dokonywania wpłat zaliczek na podatek dochodowy. Prowadząc działalność sezonową na zasadach ogólnych, podatnik ma obowiązek złożyć zeznanie roczne do 30 kwietnia następnego roku podatkowego na formularzu PIT-36.
Podatek liniowy
Podobnie jak przy zasadach ogólnych podstawę opodatkowania stanowi dochód, a podatnik zobowiązany jest do prowadzenia KPiR. Jednak podatek liniowy charakteryzuje stałą stawką opodatkowania, czyli 19%. Rozliczając działalność za pomocą podatku liniowego, do 30 kwietnia następnego roku podatkowego należy złożyć w urzędzie skarbowym deklarację PIT-36L.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
Wybierając ryczałt jako formę opodatkowania, wysokość podatku naliczana jest jedynie od osiągniętych przychodów. Bowiem przy ryczałcie koszty nie są w ogóle uwzględniane przy rozliczeniach. Stawki podatku dochodowego przy ryczałcie to: 3%, 5,5%, 8,5%, 17% i 20%. Dokonując rozliczenia prowadzonej działalności sezonowej za pomocą ryczałtu, podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji przychodów.
Wpłaty podatku dochodowego przy ryczałcie dokonywane są do urzędu Skarbowego w zależności - co miesiąc lub co kwartał. Natomiast zeznanie roczne składa się na formularzu PIT-28 do 31 stycznia po zakończeniu danego roku podatkowego.
Karta podatkowa
Wysokość płaconego podatku przy rozliczaniu za pomocą karty podatkowej nie jest zależna od osiąganego dochodu. Zależy ona między innymi od rodzaju prowadzonej działalności i liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność. Stawka podatku jest odgórnie ustalana i obwieszczana przez naczelnika urzędu skarbowego.
Rozliczając działalność w formie karty podatkowej, podatnicy nie muszą prowadzić ksiąg podatkowych. Jednak nie każdy przedsiębiorca może skorzystać z karty podatkowej - niektóre czynności są wyłączone z możliwości opodatkowania ich kartą podatkową.
Podatek należy wpłacać do 7 dnia miesiąca następującego po danym miesiącu podatkowym (za grudzień do 28 grudnia), zaś deklarację roczną składa się na formularzu PIT-16A.
Wybór formy opodatkowania działalności sezonowej
Nie można jednoznacznie wskazać metody, która jest najlepsza dla opodatkowania działalności sezonowej. W sytuacji, gdy przedsiębiorca ponosi duże koszty związane z działalnością, wówczas najlepszą formą jest opodatkowanie skalą podatkową lub podatkiem liniowym.
Jednak co jest bardziej korzystne: skala podatkowa czy też podatek liniowy? Otóż w sytuacji, gdy firma przynosi wysokie przychody, powyżej 85 528 zł, to działalność lepiej opodatkować podatkiem liniowym. Bowiem w przypadku skali podatkowej, jeżeli podatnik osiągnie dochód powyżej wskazanej kwoty (powyżej 85 528 zł), to podatnik będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku według II progu podatkowego, czyli 32% stawki.
Jeśli jednak działalność sezonowa nie powoduje wysokich kosztów, a przedsiębiorca chce uniknąć jak największej liczby formalności to dobrym wyborem będzie ryczałt od przychodów ewidencjonowanych lub karta podatkowa. Pod warunkiem, że rodzaj prowadzonej działalności pozwala na rozliczanie za pomocą karty podatkowej lub ryczałtu.
Działalność sezonowa a opodatkowanie gruntów
W sytuacji, gdy przedsiębiorca posiada grunt, który został zaewidencjonowany jako rolny, wówczas podlega on opodatkowaniu podatkiem rolnym. Jeśli jednak grunt ten będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności sezonowej, to konieczne jest opodatkowanie go podatkiem od nieruchomości.
Pamiętaj! Za grunty zajęte na prowadzenie działalności uważa się grunty, na których prowadzone są czynności składające się na funkcjonowanie firmy, czyli działalność zarobkowa wytwórcza, budowlana, handlowa lub usługowa, która wykonywana jest w sposób zorganizowany i ciągły. |
W sytuacji, gdy grunty rolne wykorzystywane są w działalności gospodarczej jedynie przez kilka miesięcy w roku, wówczas przez ten okres grunty należy opodatkować podatkiem od nieruchomości. Stawkę podatku określa się zgodnie ze stawką właściwą dla przedmiotów opodatkowania zajętych na prowadzenie działalności. Przez pozostałą część roku, gdy grunty nie są już wykorzystywane na działalność sezonową, podlegają one opodatkowaniu podatkiem rolnym.
Zimowa działalność sezonowa a VAT
Przedsiębiorca, który prowadzi działalność sezonową, musi mieć na względzie ewentualną konieczność zapłaty należnego podatku VAT do urzędu skarbowego. W sytuacji, gdy działalność nie przynosi dochodów, a co za tym idzie przedsiębiorca nie odprowadza podatku VAT - deklaracje podatkowe i tak trzeba złożyć.
Należy jednak mieć na względzie, że prowadząc działalność sezonową, przedsiębiorca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT. Dotyczy ono tych podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150 000 zł.
Zawieszenie działalności sezonowej
Prowadząc zimową działalność sezonową, wielu przedsiębiorców decyduje się na jej zawieszenie po zakończeniu sezonu. Jednak nie każdy może skorzystać z tej możliwości. Do zawieszenia działalności sezonowej mają prawo przedsiębiorcy, którzy nie zatrudniają pracowników. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy umowa zawierana jest z pracownikiem na czas określony, dotyczący okresu prowadzenia działalności sezonowej lub umowa ma formę umowy-zlecenia lub innej umowy cywilnoprawnej..
Zawieszenie działalności sezonowej nie może przekraczać 24 miesięcy. W tym czasie przedsiębiorca nie jest zobowiązany do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Musi jedynie złożyć na zakończenie roku podatkowego roczną deklarację.
Ponadto w okresie zawieszenia działalności nie dokonuje się wpłat składek na ZUS, nie trzeba także składać deklaracji VAT. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy w okresie tym powstanie u przedsiębiorcy obowiązek podatkowy. W takiej sytuacji będzie on musiał złożyć deklarację i zapłacić należny podatek VAT.
