Podatnicy często mają wątpliwości w kwestii tego, w jakim okresie rozliczeniowym powinni zewidencjonować wystawioną korektę przychodu wynikającą z uznania reklamacji i zwrotu towaru, które dotyczą roku ubiegłego. Jak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 14 stycznia 2014 roku (sygn. IPTPB1/415-643/13-4/DS), podatnik w takiej sytuacji powinien fakturę korygującą wykazać w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Zwrot towaru - moment ujęcia korekty
Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej skierował podatnik zajmujący się handlem nowymi częściami do samochodów. Działalność rozlicza na podstawie księgi przychodów i rozchodów. W związku z występującymi reklamacjami oraz zwrotami towarów wystawia faktury korygujące. W 2014 roku podatnik będzie musiał sporządzić korekty dotyczące sprzedaży w 2013 roku. W ślad za fakturą korygującą idzie wystawienie dokumentu potwierdzającego przyjęcie zwróconego towaru do magazynu (korygującego koszty o wartość sprzedanych towarów wg cen zakupu).
Podatnik skierował wniosek do organu podatkowego o wydanie interpretacji indywidualnej na temat tego, czy na gruncie Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) korekta wcześniej wykazywanych przychodów powinna być uwzględniona wstecz, czyli w tym samym okresie sprawozdawczym co faktura pierwotna, czy też zgodnie z datą jej wystawienia.
Powołuje się przy tym na art. 14 pkt 1 w powiązaniu z art. 9 pkt 2 ustawy o PIT. Uważa, iż przychody w danym roku podatkowym uzależnione są tylko od zdarzeń występujących w tym roku podatkowym. W związku z tym korekty przychodów powinny być ewidencjonowane w okresie, w którym je wystawiono. Wyjątkowo należy potraktować sytuację, kiedy korekta wystawiona jest ze względu na wcześniej popełniony błąd - wówczas należy ją ująć w okresie pierwotnego przychodu.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe.
Reklamacja i zwrot towaru a korekta przychodu
Organ podatkowy w wyjaśnieniu swojego stanowiska wskazał na art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, w którym ustawodawca określił, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c, a także dochodów, w stosunku do których w Ordynacji podatkowej przewidziano zaniechanie poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT źródło przychodów stanowi pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o PIT przychodem z tej działalności będą kwoty należne, nawet jeśli nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Dla podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych VAT przychód z tej działalności stanowi przychód pomniejszony o należny podatek VAT.
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust 1 ustawy o PIT, należy uznać dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi (art. 14 ust 1c z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i ustawy o PIT), nie później niż dzień:
- wystawienia faktury lub
- uregulowania należności.
Porady online
Prowadzisz firmę i masz pytania?
Skorzystaj z porad ekspertów Poradnika Przedsiębiorcy
Przytoczone przepisy wskazują, iż co do zasady przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania sprzedanych rzeczy.
W sytuacji kiedy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu należy uznać ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 14 ust. 1e ustawy o PIT).
Natomiast przy przychodach otrzymanych z działalności gospodarczej, co do których nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, datę przychodu określa się na dzień otrzymania zapłaty (art. 14 ust. 1i ustawy o PIT).
Podatnik we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zaznaczył, iż w 2014 roku będzie wystawiał faktury korygujące sprzedaż z tytułu uznanych reklamacji i zwrotów towarów dokonaną w 2013 oraz 2014 roku.
W tym miejscu organ podatkowy stwierdził, że faktura korygująca nie przedstawia odrębnego i niezależnego zdarzenia gospodarczego. Dotyczy ona sprzedaży, która miała miejsce w przeszłości. Faktura korygująca jest ściśle powiązana w fakturą pierwotną. W ustawie o PIT nie zamieszczono przepisów określających zasady korygowania przychodów, a co za tym idzie momentu dokonywania korekty, czyli czy przychód zmniejsza się (zwiększa) w dacie korekty, czy w dacie powstania przychodu należnego.
Istotne określenie daty uzyskania przychodu
Sąd doszedł do wniosku, iż do przychodów podatkowych należy zaliczyć przychody w danym momencie należne podatnikowi (wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe). Istotną kwestią jest określenie daty uzyskania przychodu, ponieważ jest ona ściśle związana z ustaleniem momentu powstania obowiązku podatkowego.
“Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności, wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Zatem, faktura korygująca ma wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów”.
Podsumowując, korektę przychodu będącą wynikiem uznania reklamacji oraz zwrotu towarów należy odnieść do wcześniej wykazanego przychodu. Tak więc faktury korygujące wystawione w 2014 roku, które wykazują właściwy przychód ze sprzedaży mającej miejsce w 2013 roku, należy uwzględnić w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy - czyli w 2013 roku.
Powyższe stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądowo-administracyjnym tj. w wyrokach NSA z 16 maja oraz 26 czerwca 2012 roku.
