Decydując się na montaż windy w posiadanej nieruchomości przedsiębiorcy powinni wiedzieć, iż wydatek poniesiony za zakup urządzenia nie stanowi ulepszenia budynku, lecz odrębny środek trwały. Wynika to bowiem z wielu interpretacji podatkowych wydawanych przez organy skarbowe. Na rynku dostępna jest również możliwość nabycia windy w ramach umowy leasingu - finansowego oraz operacyjnego.
Winda jako środek trwały
Klasyfikowanie windy do składników majątku działalności gospodarczej należy rozpocząć od przytoczenia definicji środków trwałych zawartej w Ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22a ust. 1 środkami trwałymi są składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Dodatkowo ich przewidywany okres używania wyłącznie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien być dłuższy niż rok. Środkiem trwałym mogą być również składniki majątku oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź innej umowy.
Do środków trwałych zalicza się w szczególności:
- nieruchomości (grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego),
- maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
- ulepszenia w obcych środkach trwałych,
- inwentarz żywy.
Jednocześnie przedsiębiorca wprowadzając środek trwały do ewidencji ma prawo do dokonywania odpisów amortyzujących, pozwalających na rozliczanie jego zakupu w czasie, poprzez stopniowe zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wartości początkowej składnika majątku.
Stawkę amortyzacji ustala się w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych, w której zawarty jest podział środków trwałych ze względu na grupy rodzajowe. Jak wynika z objaśnień wstępnych rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) jest ona “usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych”. Według klasyfikacji winda należy do grupy 6, symbol 640 - DŹWIGI OSOBOWE I TOWAROWE. Stawka amortyzacji w tym przypadku wynosi 10% w skali roku.
W związku z powyższym, biorąc pod uwagę zawarte zapisy w Klasyfikacji Środków Trwałych, winda stanowi odrębny składnik majątku, możliwy do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz poddania odpisom amortyzacyjnym. Nie należy traktować inwestycji jako ulepszenie nieruchomości (budynku), w którym urządzenie ma zostać zamontowane. Argumentem w tej kwestii może być również stwierdzenie, iż winda jest urządzeniem kompletnym i nie należy go przypisywać do jednego budynku, ponieważ po demontażu można ją umieścić w innej nieruchomości.
Potwierdzenie powyższych rozważań miało miejsce w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 października 2013 roku - IBPBI/2/423-619/13/BG.
Winda w leasingu finansowym
Zgodnie z art. 23a pkt 1 przedmiotem umowy leasingu mogą być wyłącznie środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Jak wynika z charakteru leasingu finansowego przedmiot umowy stanowi środek trwały leasingobiorcy. Zatem w przypadku nabycia windy, to korzystający zobowiązany jest do zaliczenia urządzenia do ewidencji środków trwałych oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Dodatkowym kosztem przedsiębiorcy będzie także część odsetkowa rat leasingowych. Czynni podatnicy VAT natomiast są zobowiązani do uiszczenia z góry całości podatku VAT zaraz po otrzymaniu przedmiotu.
Wraz z zakończeniem okresu umowy składnik majątku staje się własnością korzystającego.
Winda w leasingu operacyjnym
W odróżnieniu od poprzedniego rodzaju leasingu - leasing operacyjny charakteryzuje się tym, że przedmiot umowy pozostaje w ewidencji środków trwałych finansującego, czyli leasingodawcy. Wówczas korzystający może zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe obciążone podatkiem VAT oraz opłatę wstępną.
W tym przypadku, to leasingodawca jest zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego. Natomiast korzystający ma prawo wykupu przedmiotu po zakończeniu umowy.
