Pracownik, który jest zatrudniony jednocześnie u kilku pracodawców, w przypadku choroby powinien poinformować o tym fakcie lekarza, który wypisze odpowiednią liczbę zaświadczeń ZUS ZLA, oddzielne dla każdego pracodawcy. Należy pamiętać, że wykonywanie pracy zarobkowej podczas orzeczonej niezdolności do pracy, bez względu na wysokość uzyskanego z tego tytułu przychodu, pozbawia pracownika prawa do wynagrodzenia chorobowego za cały ten okres. W związku z tym warunkiem koniecznym jest dostarczenie zwolnienia lekarskiego do każdego pracodawcy, u którego wykonuje się pracę zarobkową.
Utrata prawa do wynagrodzenia chorobowego
Pracownik w okresie choroby - niezdolności do pracy, orzeczonej przez lekarza, nie może wykonywać pracy zarobkowej. Konieczne jest także przestrzeganie zaleceń lekarza zawartych w zaświadczeniu - w szczególności nakazu leżenia. W przypadku osoby mieszkającej samotnie możliwe jest wyjście po niezbędne zakupy lub wyjazd na okres choroby do rodziny, jednak należy o poinformować pracodawcę o zmianie miejsca pobytu. W przypadku zaświadczenia ZUS ZLA, w którego treści jest informacja o tym, że "pacjent może chodzić", pozwala osobie, której zwolnienie dotyczy, jedynie na wykonywanie podstawowych czynności życiowych, czyli wyjście z domu po niezbędne zakupy, wizytę u lekarza itp. Chory niezdolny do pracy nie może wykonywać prac, które mogą spowodować pogorszenie stanu zdrowia. Zwolnienie wydane przez lekarza nie może zostać wykorzystane w innym celu niż podjęcie leczenia. Jeżeli powyższe wytyczne nie zostaną zachowane, będzie to przesłanką do utraty prawa do świadczenia chorobowego.
W momencie gdy pracodawca podejrzewa, że pracownik w czasie choroby wykonuje pracę dla innego pracodawcy, powinien przeprowadzić kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia chorobowego. Protokół z przeprowadzonej kontroli stanowi podstawę pozbawienia pracownika prawa do wynagrodzenia chorobowego za cały okres, w czasie którego wykonywał czynności zarobkowe.
Wypłacanie wynagrodzeń za okres zwolnienia lekarskiego u kilku pracodawców
Wypłacanie wynagrodzeń za okres niezdolności do pracy reguluje artykuł 92 Kodeksu pracy, okres ich pobierania jest limitowany w stosunku rocznym. Wynagrodzenie chorobowe przysługuje na podstawie wystawionego przez lekarza zaświadczenia ZUS ZLA. Pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe za okres choroby trwający łącznie:
- 33 dni w ciągu roku kalendarzowego,
- 14 dni w ciągu roku kalendarzowego w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia.
Okres ten wyznacza się, sumując wszystkie dni niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, bez względu na to, czy pomiędzy zwolnieniami były przerwy, a także przerwy pomiędzy jednym a kolejnym zatrudnieniem u różnych pracodawców. Powyższe informacje potrzebne aktualnemu pracodawcy do ustalenia liczby dni niezdolności do pracy zawarte są w świadectwie pracy. Wszystkie zwolnienia chorobowe, które mieszczą się w tym limicie, płacone są ze środków pracodawcy. Za każdy przekroczony dzień zostaje wypłacony zasiłek z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Podjęcie pracy u innego pracodawcy skutkuje tym, że wykorzystane już w danym roku dni zwolnienia chorobowego zlicza się zarówno u nowego pracodawcy, jak i u macierzystego, dlatego warunkiem koniecznym jest dostarczanie zaświadczeń ZUS ZLA do wszystkich pracodawców.
Przykład 1.
Pracownik, który ma 34 lata, przez cały 2017 rok pracował w firmie X na ½ etatu. W czerwcu podjął zatrudnienie w firmie Y w wymiarze ½ etatu. W ciągu roku chorował w następujących okresach:
25-28 lutego 2017 - 4 dni w firmie X
6-16 maja 2017 - 11 dni w firmie X
7-31 października 21 - 25 dni w firmie X i Y
Limit 33 dni mija 24 października 2017 roku zarówno u pracodawcy X jak i Y. Od dnia 25 października 2017 roku pracownikowi przysługuje zasiłek ZUS, w tym celu należy wypełnić wniosek ZUS Z-3 i wykazać na nim poszczególne okresy niezdolności do pracy, za które było wypłacone wynagrodzenie, a także wymiar wynagrodzenia przez okres ostatnich 12 miesięcy.
