Jestem pracownikiem i codziennie dojeżdżam do pracy ok. 60 km własnym samochodem. Miesięcznie na paliwo wydaję ok. 700 zł. Czy w związku z tym w zeznaniu rocznym mam prawo ująć w formie kosztu dojazd do pracy własnym samochodem w wysokości miesięcznych wydatków?
Janusz, Lubin
Podatnikom, którzy uzyskują przychody z jednego stosunku pracy, w 2024 roku (obowiązuje również w 2025 roku) przysługują w skali miesiąca ryczałtowe koszty na dojazdy w kwocie 300 zł pod warunkiem, że miejsce zamieszkania położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Dodatkowo podatnicy nie mogą otrzymywać dodatku za rozłąkę.
W sytuacji, gdy wyżej podane zryczałtowane koszty są niższe od wydatków poniesionych na dojazdy do pracy, jest możliwość ujęcia w zeznaniu faktycznie poniesionych wydatków, jednak dotyczy to wyłącznie dojazdów środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, a wydatki te muszą być udokumentowane imiennymi biletami okresowymi. Dodatkowo zasady tej nie stosuje się w przypadku otrzymania zwrotu kosztów dojazdu z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały doliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.
Reasumując, wydatki na dojazd do pracy własnym samochodem w 2024 roku (jak również w 2025 roku) mogą zostać uwzględnione w zeznaniu rocznym, ale tylko do wysokości przysługującego ryczałtu. Tylko poruszając się transportem publicznym i mając imienne bilety okresowe, można ująć w PIT faktyczne wydatki związane z dojazdem do pracy.
Koszty dojazdu do pracy w zeznaniu rocznym
Koszty uzyskania przychodu to wydatki, które podatnik ponosi w celu uzyskania przychodów z konkretnego źródła, w szczególności są to zatem wydatki na dojazd do pracy. Ich wartość wykazywana jest w zeznaniu rocznym. Dla osób osiągających przychody z tytułu umowy o pracę deklaracją właściwą jest PIT-37. Koszty uzyskania przychodów zmniejszają naszą podstawę opodatkowania, dzięki czemu podatek do zapłaty jest niższy.
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
- wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Aktualne roczne koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy wynoszą zatem:
- 3000 zł z jednej umowy, 4500 zł z wielu umów – dla pracownika miejscowego;
- 3600 zł z jednej umowy, 5400 zł z wielu umów – dla pracownika dojeżdżającego.
Jeżeli podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku pracy, miesięczne koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy wynoszą 250 zł miesięcznie w przypadku pracownika miejscowego i 300 zł miesięcznie wtedy, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Należy pamiętać, że mowa tutaj o miejscu zamieszkania, a nie miejscu zameldowania. Przy czym pracownik dojeżdżający do pracy z innej miejscowości, chcący korzystać podwyższonych kosztów podatkowych przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, składa pracodawcy odpowiednie oświadczenie. Obecnie oświadczenie o podwyższonych kosztach uzyskania przychodów można również wypełnić na druku PIT-2. W sytuacji, gdy pracownik przestanie dojeżdżać do pracy z innej miejscowości, ma obowiązek powiadomienia o tym swojego pracodawcy, aby pracodawca zaprzestał potrącania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Rozliczenie rzeczywistych kosztów dojazdu w zeznaniu rocznym
W sytuacji, gdy pracownik ponosi wyższe koszty dojazdu do pracy niż wskazane powyżej kwoty, możliwe jest odliczenie w zeznaniu rocznym rzeczywistych kosztów dojazdu do pracy, jednak dotyczy to wyłącznie dojazdów środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Dodatkowo takie wydatki muszą być udokumentowane imiennymi biletami okresowymi i dopiero wtedy można odliczyć wartość tych biletów w zeznaniu rocznym. Co ważne, zasady tej nie stosuje się wtedy, gdy pracownik otrzymał zwrot kosztów dojazdu (z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu).
„Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi”.
Przykład 1.
Pani Dominika, zatrudniona na podstawie umowy o pracę, codziennie dojeżdża do pracy pociągiem, pokonując 50 km w jedną stronę. Miesięcznie na bilety kolejowe wydaje 400 zł. Kobieta ma imienne bilety okresowe, które dokumentują poniesione wydatki. Czy w zeznaniu rocznym może uwzględnić rzeczywiste koszty dojazdu do pracy?
Tak, pani Dominika może w zeznaniu rocznym odliczyć rzeczywiste koszty dojazdu do pracy, ponieważ korzysta ze środka transportu publicznego (kolej) oraz ma imienne bilety okresowe potwierdzające poniesione wydatki. Zgodnie z przepisami, jeśli koszty dojazdu do pracy są wyższe niż ryczałtowe koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT, możliwe jest ich odliczenie w faktycznej wysokości pod warunkiem, że dotyczą przejazdów środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Należy jednak pamiętać, że jeśli pani Dominika otrzymała zwrot kosztów dojazdu do pracy (chyba że został on zaliczony do przychodów podlegających opodatkowaniu), to nie będzie mogła skorzystać z tej preferencji.
Dojazd do pracy własnym samochodem – czy w zeznaniu rocznym można ująć rzeczywiste wydatki na paliwo?
Zwróćmy uwagę, że możliwość rozliczenia faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy dotyczy wyłącznie dojazdów środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej pod warunkiem posiadania imiennych biletów okresowych, których wartość można odliczyć w zeznaniu rocznym. W przeciwnym razie podatnikowi przysługują zryczałtowane koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązujące przepisy nie dopuszczają możliwości rozliczenia w zeznaniu rocznym faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy w sytuacji, gdy podatnik dojeżdża do pracy samochodem.
Przykład 2.
Pan Wiktor, zatrudniony na podstawie umowy o pracę dojeżdża do zakładu pracy 50 km samochodem. Miesięcznie wydaje około 600 zł na paliwo – ma faktury dotyczące poniesionych wydatków, wystawione na jego imię i nazwisko. Czy w zeznaniu rocznym PIT-37 może uwzględnić faktyczne koszty dojazdu do pracy na podstawie faktur dokumentujących zakup paliwa?
Nie, pan Wiktor nie może w zeznaniu rocznym uwzględnić faktycznych wydatków na paliwo jako kosztów uzyskania przychodu. Obowiązujące przepisy przewidują możliwość odliczenia rzeczywistych kosztów dojazdu do pracy wyłącznie dla osób korzystających z transportu publicznego i mających imienne bilety okresowe. W przypadku dojazdu do pracy własnym samochodem obowiązują natomiast ryczałtowe koszty uzyskania przychodu, których wysokość określona została w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT.
