Przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może nabyć środek trwały, który nie jest całkowicie sprawny. W związku z tym, by móc wprowadzić go do ewidencji, konieczny jest jego remont. Jednak jak rozliczyć koszty poniesione na remont środka trwałego? Kwestię tę wyjaśniamy poniżej.
Środek trwały - co to takiego?
Za środki trwałe uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie:
-
nieruchomości (budynki, budowle, lokale będące odrębną własnością),
-
maszyny, urządzenia, środki transportu,
-
inne przedmioty, które są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania.
Remont środka trwałego - co kryje się pod tym pojęciem?
Wyjaśnienie, czym tak właściwie jest remont, stanowi problem dla wielu przedsiębiorców i nie tylko. Bowiem często pojęcie to mylone jest z modernizacją. Należy jednak zaznaczyć, że są to określenia dotyczące dwóch różnych czynności.
| Remont polega na przywróceniu stanu pierwotnego środka trwałego. Pierwotny stan przywracany jest poprzez wymianę lub naprawę zużytych elementów. Istotne znaczenie ma fakt, że remont nie podnosi wartości użytkowej środka trwałego, a jedynie przywraca mu wartość pierwotną. Modernizacja zaś to sposób ulepszenia środka trwałego, który ma na celu jego unowocześnienie. Powoduje ona wzrost wartości środka trwałego. |
Jak księgować remont środka trwałego przeprowadzony przed przyjęciem go do firmy?
Jak zostało wspomniane powyżej, aby móc zaliczyć składnik majątku do środków trwałych, musi być on kompletny i zdatny do użytku.
Środek trwały uznaje się za kompletny jeśli posiada on wszystkie elementy umożliwiające jego działanie zgodnie z przeznaczeniem. Zdatny do użytku jest zaś taki środek trwały, który posiada prawną i faktyczną możliwość jego użytkowania.
W związku z powyższym, wprowadzając do działalności środek trwały, musi on spełniać te warunki. Jeśli zaś nabyty składnik majątku ich nie spełnia, konieczny jest remont środka trwałego.
| Ważne! Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na remont środka trwałego nie powiększają wartości początkowej środka trwałego. W związku z tym zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jednak od zasady tej istnieje wyjątek. Otóż jeśli wydatki na remont środka trwałego przedsiębiorca poniósł jeszcze przed wprowadzeniem składnika majątku do firmy to wydatki te zwiększają jego wartość początkową. Wówczas koszty remontu środka trwałego przedsiębiorca rozlicza poprzez odpisy amortyzacyjne. |
Przykład 1.
Przedsiębiorca kupił budynek z przeznaczeniem na prowadzenie działalności. Cena zakupu nieruchomości wynosiła 760 000 zł. Dodatkowo konieczne było uiszczenie opłaty notarialnej w kwocie 2500 zł. Dach budynku przeciekał, więc konieczny był jego remont. Ponadto położono nowe instalacje i wymieniono drzwi, co kosztowało 140 000 zł. Prace remontowe zostały wykonane przed wprowadzeniem budynku do środków trwałych firmy.
W powyższym przypadku wartość nieruchomości należy powiększyć o opłatę notarialną, koszt remontu dachu oraz wymianę instalacji i drzwi. W związku z tym wartość początkowa nieruchomości wynosi 902 500 zł i to od tej kwoty przedsiębiorca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych.
Remont środka trwałego według organów podatkowych
Kwestie remontu środka trwałego przeprowadzonego przed wprowadzeniem go do działalności wyjaśnia interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-1/4511-285/15/ZK.
Interpretacja ta została wydana na wniosek podatnika, który na potrzeby działalności gospodarczej nabył używany pawilon handlowy. Budynek ten wymagał remontu, bowiem nie był zdatny do użytku. Wnioskodawca skierował do organu podatkowego pytanie o właściwy sposób rozliczenia kosztów poniesionych z tytułu tego remontu.
W odpowiedzi organ podatkowy powołał się na definicję środka trwałego, wskazując, że musi on być kompletny i zdatny do użytku. W związku z tym jeśli wspomniany pawilon wymagał remontu to nie był on przystosowany do działalności prowadzonej przez podatnika. Oznacza to, że przed remontem nie spełniał definicji środka trwałego. Dopiero po dokonaniu remontu mógł zostać on zakwalifikowany jako środek trwały.
Zdaniem organu podatkowego:
(...) wartość początkową tego budynku należy ustalić według zasad wynikających z art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ww. ustawy, tj. według kosztu wytworzenia. Zatem wskazane we wniosku wydatki poniesione na jego "remont" i "modernizację" będą stanowić składnik jego wartości początkowej (element kosztu wytworzenia). Wydatki te będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne. Wskazać przy tym należy, że do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności gospodarczej. Od tego bowiem momentu przedmiotowy budynek jako kompletny i zdatny do użytku, zgodnie z cyt. wyżej przepisami, będzie stanowić środek trwały, podlegający ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wtedy też Wnioskodawca będzie miał możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej tego środka trwałego. (...).
Aktualnie sądy administracyjne i organy podatkowe przyjmują zgodne, przytoczone powyżej stanowisko, uznając, że nakłady poniesione na remont środka trwałego przed przyjęciem go do używania, powiększają jego wartość początkową. Wydatki te podatnik może rozliczyć poprzez odpisy amortyzacyjne.
