Dokonując sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z krajów Unii Europejskiej, bardzo często w celu zapewnienia mu kompletnej dostawy, przedsiębiorcy samodzielnie zapewniają transport towaru do nabywcy lub wykupują usługę kurierską. Tutaj powstają wątpliwości, jak prawidłowo należy rozliczyć tę dodatkową usługę. Na szczęście w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług znajduje się informacja, o jakie koszta należy zwiększyć podstawę opodatkowania w ramach dokonywanego WDT.
WDT - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów czym jest?
Pojęcie WDT zostało określone w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powołanym przepisem jest to wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.
Podstawa opodatkowania a WDT
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia. Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawę opodatkowania należy powiększyć o:
podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
WDT a przepisy dyrektywy?
Nie tylko w ustawie o VAT jest określone co zwiększa podstawę opodatkowania dostawy towarów. Jak wynika z art. 78 dyrektywy 2006/112/WE do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:
podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Przy czym państwa członkowskie mogą uznać za koszty dodatkowe koszty objęte odrębną umową.
WDT w interpretacjach polskich organów podatkowych
W tej kwestii rozstrzygające wydają się być wydane interpretacje podatkowe. Bowiem zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej ITPP2/443-623/12/MD z 3 sierpnia 2012 roku: “(...) Elementem świadczenia należnego od nabywcy są m.in. koszty transportu towarów, którymi obciążany jest ich nabywca”.
Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 maja 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 120/01, Glosa 2003, nr 3, s. 41), w którym czytamy, że "świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu, co oznacza, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towaru".
W tej kwestii wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej IBPP2/443-331/14/RSZ z 9 lipca 2014 roku, stwierdzając:
"(...) w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej dostawy. Skoro kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to winny one wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla tych usług. Zatem koszty usługi organizacji transportu towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę realizowanej w związku z ich sprzedażą zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towaru i powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla dostawy tego towaru według właściwej dla niego stawki podatkowej."
Reasumując, co do zasady koszty transportu powiększają wartość dokonywanej dostawy towarów, a co za tym idzie, również podstawę opodatkowania. Transport towarów traktowany jest jako element podstawowego świadczenia i podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla tego rodzaju czynności. Jeśli dostawa towarów spełnia warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotową i dostawca posiada wszystkie wymagane dokumenty, nie ma przeszkód aby zarówno towary, jak i ich transport opodatkować 0% stawką podatku VAT.
