Handel z firmami z innych krajów UE to dla wielu polskich przedsiębiorców chleb powszedni. Warto zatem pamiętać, że transakcje wewnątrzwspólnotowe rządzą się często innymi prawami. Przykładem może być otrzymanie zaliczki od kontrahenta unijnego na poczet WDT.
WDT - definicja i warunki
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumieć należy wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego.
Aby możliwe było zastosowanie stawki 0%, spełnione muszą być następujące warunki:
-
dostawa odbyła się na rzecz nabywcy, posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
-
sprzedawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE (w chwili składania deklaracji podatkowej);
-
przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, sprzedawca posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary objęte procedurą WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.
Zgodnie z art. 42 ust. 3-4 ustawy o VAT dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów są:
-
dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego
lub
-
dokument zawierający co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy oraz adresy siedziby działalności gospodarczej sprzedawcy i nabywcy, adres, pod który są przewożone towary, określenie towarów i ich ilości, potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę, rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary (w przypadku organizowania transportu na własną rękę),
oraz kopia faktury i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
Obowiązek podatkowy przy WDT
Co do zasady obowiązek podatkowy przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez sprzedawcę, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w której dokonano tej dostawy (zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT). Wiążącą dla podatnika datą jest zatem data wystawienia faktury. W przypadku gdy faktura nie została wystawiona (lub została wystawiona z dużym opóźnieniem), WDT należy natomiast wykazać 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonana była wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Otrzymanie zaliczki na WDT a obowiązek podatkowy
W przypadku zaliczek na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przepisy wyglądają nieco inaczej niż w przypadku zaliczek otrzymanych na poczet transakcji krajowych.
W związku z uchyleniem w art. 20 ust. 3 ustawy o VAT otrzymanie zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy nie rodzi obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej oraz nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.
Wystawienie faktury zaliczkowej WDT
Jeśli mimo braku takiego obowiązku podatnik wystawi fakturę dokumentującą zaliczkę na poczet WDT, powinien liczyć się z ewentualnymi konsekwencjami. Jeśli faktura dokumentująca zaliczkę WDT trafi do naszego kontrahenta, istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie ona przez niego błędnie odebrana oraz wykazana w deklaracji VAT.
Co do zasady rozliczenia transakcji wewnątrzwspólnotowych należy dokonywać równolegle po obu stronach. Wykazanie otrzymanej zaliczki jako transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów spowoduje jednak błędne rozliczenie rodzące w konsekwencji konieczność sporządzania korekty.
Podsumowując, otrzymanie zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy nie powoduje obowiązku podatkowego, a podatnik nie powinien (dla własnego bezpieczeństwa) wystawiać faktury zaliczkowej.
