0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Uregulowanie zobowiązań poprzez przekazanie towarów a koszty podatkowe

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Istnieje wiele sposobów na uregulowanie należności. Najpopularniejszym jest oczywiście zapłata środkami płatniczymi. Zdarza się jednak, iż musimy zapłacić zobowiązanie, a nie mamy wolnych środków finansowych. W takich przypadkach często płacimy towarami, które zakupiliśmy w celu odsprzedaży. Czy w takim przypadku uregulowanie zobowiązań poprzez przekazanie towarów może stanowić koszty podatkowe? Sprawdźmy.

Co można uznać za koszty uzyskania przychodów?

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa PIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Jakie mamy rodzaje kosztów podatkowych?

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, koszty podatkowe można podzielić na:

  • bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawa o PIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby fizycznej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach, których wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Należy także podkreślić, że w konkretnym, sprecyzowanym stanie faktycznym, o charakterze omawianych kosztów decyduje rodzaj działalności wykonywanej przez podatnika.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.:

  • koszty ogólnego zarządu,
  • koszty administracyjne,
  • wydatki na utrzymanie obiektów,
  • świadczenia na rzecz pracowników.

Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Uregulowanie zobowiązań poprzez przekazanie towarów – czy stanowi koszt uzyskania przychodu?

Instytucja datio in solutum (z łac. świadczenie w miejsce wykonania) określana również jako – świadczenie zamiast wypełnienia – jest formą umowy uregulowanej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (kc).

Zgodnie z art. 453 kc, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Celem datio in solutum jest zatem wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego określonego w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika. W takim przypadku zdaniem organów podatkowych powstanie przychód.

Interpretacja Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 września 2018 roku (numer 0111-KDIB1-3.4010.407.2018.1.MST):
"Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w związku z uregulowaniem zobowiązania w drodze wydania towarów, czyli świadczenia niepieniężnego, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód do opodatkowania na podstawie art. 14a ust. 1 updop. Użyty w przepisie zwrot „w tym” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre przykłady regulowania zobowiązań, które powodują powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy.(...)"
Tym samym nie ma żadnych przeszkód, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zakupione wcześniej towary. Towary te były bowiem kupione w celu uzyskania przychodu. Ponadto forma zapłaty zdaniem organów również stanowi przychód, co potwierdza, że zakup towarów, a następnie uregulowanie zobowiązań poprzez przekazanie towarów stanowi koszt uzyskania przychodu.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów