W momencie wprowadzania środka trwałego do ewidencji firmowej, konieczne jest ustalenie jego wartości początkowej. Ta zasada dotyczy również samochodów osobowych. Co zrobić w przypadku, gdy dany samochód będziemy wykorzystywać do celów mieszanych i nie będzie nam przysługiwało pełne odliczenie VAT od zakupu?
Samochody osobowe w firmie a VAT
Od kwietnia 2014 roku zmieniły się przepisy odnośnie odliczenia VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów. W przypadku przedsiębiorców, którzy mają w swoim majątku lub chcą do niego wprowadzić samochód osobowy użytkowany zarówno do celów firmowych, jak i prywatnie, obowiązują pewne ograniczenie. Od kosztów poniesionych na paliwo nie ma możliwości odliczenia VAT (zmieni się to od 1 lipca 2015 roku). Natomiast od nabycia pojazdu czy pozostałych wydatków eksploatacyjnych przysługuje odliczenie 50% podatku. Według tej zasady, od zakupu pojazdu osobowego, który zostanie zewidencjonowany jako środek trwały, możemy odliczyć 50% wartości VAT.
Inaczej jest w przypadku, gdy podatnik zadeklaruje w urzędzie skarbowym, że zamierza samochód osobowy wykorzystywać tylko w celach służbowych. Aby to zrobić, należy:
wypełnić druk VAT-26, uwzględniając w nim wszystkie wymagane informacje,
złożyć wyżej wymienioną deklarację w terminie do 7 dni od dnia, w którym został poniesiony pierwszy wydatek związany z tym samochodem.
Dodatkowo, na podatnika został nałożony obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu od pierwszego dnia użytkowania samochodu tylko i wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Analogicznie, obowiązek ten ustaje wraz z dniem, w którym przedsiębiorca zaprzestanie używania pojazdu w tych celach. Ma to umożliwić organom kontroli skarbowej weryfikację, czy dany pojazd jest lub był rzeczywiście wykorzystywany wyłącznie do celów służbowych.
Wartość początkowa a nieodliczony VAT
Przy zakupie środka trwałego jako wartość początkową ustawodawca rozumie cenę nabycia. Mówi o tym art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f) oraz art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.). Natomiast określenie ceny nabycia zawierają art. 22g ust 3 u.p.d.o.f. oraz art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p.
Według nich, za cenę nabycia uważa się sumę, jaką przekażemy zbywcy. Kwotę tę powinniśmy:
powiększyć o koszty związane z zakupem środka trwałego, które ponieśliśmy do dnia jego oddania do użytkowania,
pomniejszyć o podatek VAT, z wyjątkiem sytuacji, gdy inne przepisy (ustawa o podatku od towarów i usług) nie pozwalają nam w całości bądź części VATu odliczyć.
Art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f. oraz Art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. “Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.” |
Z przytoczonych wyżej artykułów jasno wynika, że podatek VAT, który nie podlega odliczeniu, podnosi wartość początkową środka trwałego, w tym również samochodu osobowego. Co za tym idzie, zwiększa to także wysokość odpisów amortyzacyjnych.
