Gwarancja rozruchowa to jeden z rodzajów gwarancji producenta. Gwarant oświadcza w niej, że sprzedawany sprzęt po prostu działa. Termin gwarancji rozruchowej rozwinął się w praktyce - jednak nie ma on zastosowania w przepisach prawnych.
Gwarancja rozruchowa - co to jest?
Gwarancja rozruchowa jest to pojęcie wykształcone w praktyce handlowej - nie ma ono zastosowania w przepisach prawnych. A zatem, gdy ktoś udziela gwarancji rozruchowej, to po prostu oświadcza, że dany sprzęt działa i np. można go zwrócić w terminie, na który została udzielona umowna gwarancja rozruchowa - gdyby towar okazał się wadliwy.
Czy gwarancja rozruchowa jest prawnie skuteczna?
Gwarancja rozruchowa nie jest wiążąca prawnie - jest to dobrowolne obwieszczenie, które nie zobowiązuje stron i nie jest prawnie skuteczne. Gdy ktoś udziela gwarancji rozruchowej, najlepiej dokładnie daną osobę dopytać, co ma na myśli, mówiąc o niej. Nie uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.
Gwarancja rozruchowa a odpowiedzialność stron sprzedaży
Sprzedawca odpowiada za towar na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, ustawy o prawach konsumenta oraz ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej - całkowicie niezależnie od tzw. gwarancji rozruchowej. Oznacza to, że konsument lub kupujący jest chroniony w relacjach ze sprzedającym lub producentem na podstawie prawa.
Konsumentem jest osoba, która nabywa daną rzecz w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą ani zawodową, czyli na użytek prywatny od przedsiębiorcy.
Przedsiębiorcą jest podmiot, który sprzedaje dany produkt w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Kupującym jest każda osoba lub podmiot niebędący konsumentem.
Relacje między stronami sprzedaży można podzielić na kilka kategorii. W zależności od przynależności do danej kategorii zastosowanie mają inne przepisy.
Gdy zakupu dokonuje konsument od przedsiębiorcy
Gdy daną rzecz nabywamy jako konsument od przedsiębiorcy, to jesteśmy chronieni poprzez zapisy w ustawie z 30 maja 2014 r o prawach konsumenta oraz niektóre przepisy w Kodeksie cywilnym.
W relacjach konsument-przedsiębiorca reklamację można złożyć na podstawie:
-
gwarancji - jeśli gwarant taką przewidział, udzielenie gwarancji nie jest obowiązkiem, tylko dobrowolnym oświadczeniem gwaranta. Gdy przedsiębiorca zdecyduje się dać gwarancję, to musi w niej określić prawa gwaranta i uprawnienia konsumenta, w razie gdyby towar okazał się wadliwy. Nie uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.
-
rękojmi za wady fizyczne lub prawne, czyli niezgodności towaru z umową - tą instytucją sprzedawca odpowiada przed konsumentem z mocy prawa.
Gdy towar jest objęty gwarancją oraz rękojmią za wady (a nią jest objęty zawsze), to konsument wybiera drogę składania reklamacji - czy na podstawie gwarancji, czy rękojmi.
W przypadku gwarancji - to gwarant ustala prawa gwaranta, uprawnienia konsumenta, czas trwania gwarancji oraz inne dane potrzebne do dochodzenia roszczeń. Ponadto, w dokumencie gwarancyjnym powinno być zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową (rękojmi za wady).
W przypadku rękojmi za wady fizyczne oraz prawne - to sprzedawca odpowiada wobec konsumenta, jeśli towar jest niezgodny z umową. W razie stwierdzenia niezgodności przed upływem roku od wydania towaru przyjmuje się, że towar był wadliwy w chwili jego wydania/sprzedaży. Na zgłoszenie niezgodności towaru z umową ustawa przewiduje dwa miesiące od dnia stwierdzenia niezgodności.
W przypadku umów zawieranych na odległość (poza lokalem przedsiębiorstwa lub za pośrednictwem internetu, poczty, ofert handlowych itp.) konsument ma prawo do zwrotu towaru w ciągu 14 dni bez podania przyczyn zwrotu. W tym celu na piśmie powinien złożyć oświadczenie o odstąpieniu umowy.
Gdy zakupu dokonuje przedsiębiorca od przedsiębiorcy
Gdy daną rzecz nabywa przedsiębiorca od przedsiębiorcy, to jest chroniony poprzez zapisy Kodeksu cywilnego (księga trzecia, tytuł XI).
W relacjach przedsiębiorca-przedsiębiorca reklamację można złożyć na podstawie:
-
rękojmi za wady fizyczne lub prawne, czyli niezgodności towaru z umową - tą instytucją przedsiębiorca odpowiada z mocy prawa;
-
gwarancji - jeśli gwarant taką przewidział, udzielenie gwarancji nie jest obowiązkiem, tylko dobrowolnym oświadczeniem gwaranta. Gdy przedsiębiorca zdecyduje się dać gwarancję, to musi w niej określić prawa gwaranta i uprawnienia konsumenta, w razie gdyby towar okazał się wadliwy.
W przypadku rękojmi - sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi, jeżeli wada fizyczna zostanie stwierdzona przed upływem dwóch lat, a gdy chodzi o wady nieruchomości – przed upływem pięciu lat od dnia wydania rzeczy kupującemu. Uregulowania prawne dotyczące rękojmi odnajdziemy w art. 556-575 Kodeksu cywilnego.
W przypadku gwarancji - jeśli gwarant nie przedstawił innego terminu, termin gwarancji wynosi dwa lata od dnia wydania rzeczy kupującemu. Uregulowania prawne dotyczące gwarancji odnajdziemy w art. 577-581 Kodeksu cywilnego.
Gdy zakupu dokonuje osoba fizyczna od osoby fizycznej
Gdy daną rzecz nabywamy jako osoba fizyczna od innej osoby fizycznej, która nie sprzedaje produktu w związku z prowadzoną działalnością, to jesteśmy chronieni przez zapisy Kodeksu cywilnego (księga trzecia, tytuł XI).
W relacjach osoba fizyczna-osoba fizyczna, która nie sprzedaje produktu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, reklamacje można złożyć na podstawie:
-
rękojmi za wady fizyczne oraz prawne produktu. Uregulowania prawne dotyczące rękojmi odnajdziemy w art. 556-575 Kodeksu cywilnego;
-
gwarancji - jeśli taka została wystawiona. Uregulowania prawne dotyczące gwarancji odnajdziemy w art. 577-581 Kodeksu cywilnego.
W powyższej relacji zastosowanie mają takie przepisy, jak dla relacji przedsiębiorca-przedsiębiorca.
