Podatnik, decydując się na zaliczenie zakupionego przedmiotu czy urządzenia do środków trwałych, musi zakwalifikować go do właściwej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych, a co za tym idzie, ustalić jaka będzie właściwa stawka amortyzacji.
Zdarzają się jednak pomyłki, kiedy to podatnik stosuje niewłaściwą stawkę amortyzacji i dostrzega ten błąd dopiero po zamknięciu roku i sporządzeniu zeznania rocznego. Co w takiej sytuacji powinien uczynić?
Błędna stawka amortyzacji - korekta zeznania
Wydawać by się mogło, iż najprostszym rozwiązaniem w sytuacji przyjęcia błędnej stawki amortyzacji jest skorygowanie kosztów w bieżącym okresie. Może i najprościej - ale całkowicie błędnie.
Niestety, w takim przypadku podatnik będzie musiał cofnąć się do ubiegłego roku i skorygować koszty uzyskania przychodów za poszczególne miesiące, a następnie sporządzić korektę zeznania rocznego.
Zgodnie z art. 22 ust. 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uwzględniając przy tym przepisy zawarte w art. 22a-22o powyższej ustawy. Stosownie do nich odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych podatnik powinien dokonywać, stosując stawki amortyzacyjne zawarte w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Przyporządkowanie właściwej stawki amortyzacji związane jest z zaliczeniem środka trwałego do odpowiedniego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych.
Zatem, w przypadku dokonania błędnych odpisów amortyzacyjnych należy skorygować zapisy w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz.
