Likwidacja firmy niesie za sobą określone konsekwencje zarówno stricte formalne, jak i podatkowe. Przedsiębiorca musi pamiętać o złożeniu stosownego formularza CEIDG-1 w urzędzie gminy, zważając na ustawowy 7-dniowy termin aktualizacji danych w bazie. Czynni podatnicy VAT muszą urzędowi skarbowemu dostarczyć ponadto zgłoszenie VAT-Z powiadamiające o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych, ale też nie mogą zapomnieć przy tym, że zamknięcie działalności to przede wszystkim obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego. Likwidujesz firmę? Zobacz, jak uniknąć VAT od remanentu likwidacyjnego.
Remanent likwidacyjny dla celów VAT
Zamykając firmę, czynny podatnik VAT musi zmierzyć się z obowiązkiem sporządzenia remanentu likwidacyjnego. Tak bowiem stanowi art. 14 ust. 5 ustawy o VAT.
- towary handlowe i materiały, jak również
- wyposażenie oraz
- środki trwałe.
Dla celów remanentu likwidacyjnego wycenia się zarówno w pełni, jak i częściowo zamortyzowany majątek. Wycenę środków trwałych i wyposażenia sporządza się wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu. Natomiast wartość towarów i materiałów ustala się wg cen zakupu (kwota netto).
Wyceniony w ten sposób majątek pozostający na dzień likwidacji w firmie podlega opodatkowaniu. Jako datę powstania obowiązku podatkowego przyjmuje się dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, czyli w tym przypadku dzień zakończenia prowadzenia działalności. Na ostatniej deklaracji rozliczeniowej (VAT-7 lub VAT-7K) należy wykazać wartość podatku od towarów i usług wynikającą ze sporządzonego dla celów VAT spisu. Dodatkowo do deklaracji dołączyć należy informację o przeprowadzonym remanencie wraz z ustaloną wartością opodatkowania - kwotą podatku należnego. Obowiązek dołączenia informacji o likwidacyjnym spisiedotyczy również przedsiębiorców, którzy przed zamknięciem działalności wyprzedali cały majątek oraz towary handlowe, jakie posiadali.
Likwidacja firmy a konieczność płacenia podatku VAT
Brak pozostających w firmie na dzień likwidacji towarów oznacza brak konieczności wykazywania pozycji w spisie, a tym samym brak potrzeby odprowadzenia podatku. Aby więc ominąć przykry obowiązek opodatkowania pozostających w firmie towarów przed likwidacją działalności, należałoby sprzedać towar. Pozornie nie widać różnicy - z tytułu sprzedaży też bowiem powstaje obowiązek podatkowy. Jednak otrzymując zapłatę za towar, przedsiębiorca uzyskuje środki na pokrycie należnego od sprzedaży podatku VAT. Dodatkowo nie ma problemów z magazynowaniem niesprzedanego towaru. Co istotne, likwidując działalność, podatnik ma prawo ustalić dla wyprzedawanego towaru cenę niższą niż ta, po której dany towar zakupił, co w codziennej sytuacji mogłoby zostać zakwestionowane przez organy podatkowe. Natomiast z uwagi na okoliczności likwidacji działalności obniżenie ceny nie powinno być kwestionowane.
Jeżeli chodzi o środki trwałe, to w ich przypadku również można podjąć działania w celu odsprzedaży. Podatek VAT liczony jest wówczas od ceny, za którą majątek został sprzedany. A więc uwzględniając zużycie, będzie to z pewnością cena niższa niż była przy zakupie.
Innym rozwiązaniem jest przekazanie składników majątku na cele osobiste. Odkąd nastąpiły zmiany w ustawie o VAT ograniczające możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przy towarach używanych, nie ma większego znaczenia, czy przedsiębiorca przekaże towar na własne potrzeby, czy też wykaże w remanencie likwidacyjnym. I tak bowiem zastosuje tę samą metodę wyceny.
Przedsiębiorca, który wyprzeda cały majątek firmy - czyli wyposażenie, środki trwale, jak i towary handlowe czy materiały - wykazuje w spisie wartość remanentu jako “zero” i tym samym nie jest zobowiązany do oprowadzenia podatku.
