Zapłata podatków co do zasady nie może stanowić kosztów w prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak istnieje pewna grupa danin publicznych, która może stanowić koszt. Niniejszy artykuł prezentuje zasady i regulacje dotyczące zaliczenia najczęściej występujących wydatków na podatki do kosztów. Sprawdź, w jakich przypadkach możemy rozliczyć podatek jako koszt w działalności gospodarczej!
Podatek jako koszt w działalności gospodarczej w przypadku nieruchomości
Podatek od nieruchomości na rok podatkowy dla osób fizycznych ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotu opodatkowania.
Okoliczność ponoszenia ciężaru w postaci podatku od nieruchomości wynika z faktu posiadania nieruchomości i należy go klasyfikować jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym majątkiem. Wydatek w postaci podatku od nieruchomości jest zatem ponoszony w związku z samym faktem posiadania nieruchomości. Dlatego należy uznać, że uiszczany przez podatnika podatek od nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów.
Takie wydatki zaliczane są do kosztów pośrednich. O dacie zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje moment ich poniesienia.
Koszty pośrednie co do zasady należy potrącać w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W konsekwencji podmioty prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów memoriałowo rozliczą podatek jako koszt w działalności gospodarczej proporcjonalnie.
Natomiast w sytuacji zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów metodą kasową podatek od nieruchomości należy uwzględnić w kosztach podatkowych zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o PIT. Wskazuje on, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku tych podatników uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zatem przedsiębiorca powinien uznać taki podatek jako koszt w działalności gospodarczej z dniem wystawienia decyzji przez organ podatkowy.
Stanowisko takie potwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w piśmie z 24 kwietnia 2014 r., sygn.. ITPB1/415-117/14/PSZ, gdzie możemy przeczytać:
(…)podatek od nieruchomości jako koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodem powinien być zgodnie z treścią art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącalny w dacie jego poniesienia. Przy czym za dzień poniesienia, stosownie do powołanego art. 22 ust. 5d uważa się co do zasady dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).
Zatem, dla ustalenia momentu zaliczenia kwoty podatku od nieruchomości na podstawie otrzymanej decyzji do kosztów uzyskania przychodów nie jest istotny moment zapłaty, ale moment ujęcia w księgach jako koszt. W sytuacji opisanej we wniosku podatek od nieruchomości stanowić będzie koszt uzyskania przychodu miesiąca grudnia 2013 r., tj. miesiąca, w którym wydatek ujęto w księgach rachunkowych na podstawie decyzji SKO (…).
Podatek od środków transportowych
Zobowiązanymi do zapłaty podatku od środków transportowych są osoby fizyczne i osoby prawne będące właścicielami środków transportowych oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany.
Ponadto obowiązek ten spoczywa solidarnie na wszystkich współwłaścicielach - jeśli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób fizycznych lub osób prawnych, a także na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności - w przypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego.
Możliwość zaliczenia podatku od środków transportowych do kosztów potwierdzają organy podatkowe, tytułem przykładu można wskazać, pismo dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z 15 stycznia 2009 r., nr ITPB3/423-645/08/AW, gdzie możemy przeczytać:
Podatek od środków transportowych, stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jest płatny w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 lutego i do dnia 15 września każdego roku. Jak wynika z powyższych przepisów podatek od środków transportowych dotyczy danego roku podatkowego, a podatnik powinien go wpłacać bez wezwania na rachunek Urzędu Gminy.
Skoro więc bank uiścił zaległy podatek od środków transportu i następnie zgodnie z obowiązującą umową kredytową obciążył tą kwotą Wnioskodawcę, a samochody te są niezbędne w celu wykonywania przez Jednostkę działalności, wydatki poczynione przez Spółkę na ten cel mogą stanowić koszt podatkowy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej (…).
Umowa cywilnoprawna a podatek jako koszt w działalności gospodarczej
Przepisy ustawy o podatku dochodowym zawierające katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu nie odnoszą się do podatku od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że podatnik ma możliwość uwzględnić taki podatek jako koszt w działalności gospodarczej, jeżeli potrafi udowodnić istnienie związku tego wydatku ze swoją działalnością i tym samym z uzyskiwaniem przychodu.
Jeden z przedmiotów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych stanowi sprzedaż rzeczy i praw majątkowych. Nabywca, na przykład nieruchomości, musi więc liczyć się z koniecznością zapłaty od tej transakcji podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli dana czynność nie została z tego podatku zwolniona (bo podlega ustawie o VAT).
Jednak zapłacony przy zakupie podatek od czynności cywilnoprawnych nie zawsze będzie mógł być bezpośrednio zaliczony w koszty uzyskania przychodu.
W przypadku zakupu środka trwałego lub prawa majątkowego podlegającego amortyzacji kwota zapłaconego podatku zwiększy wartość początkową środka trwałego, a zatem kwota ta nie może być bezpośrednio zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.
Zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym kwotę należną zbywcy powiększa się o koszty związane z zakupem. Zapłata podatku jest kosztem związanym z zakupem i jako taka stanowi element składowy ceny nabycia.
