Kiedy kilka lat temu rozpoczęła się pandemia koronawirusa, pierwszym krokiem walki z nią było wysłanie pracowników – tam, gdzie było to możliwe – do pracy z domu. Praca zdalna od tej pory stała się bardzo popularna. Dotychczas regulowana była jedynie specustawą, od 7 kwietnia 2023 r. pojawi się ona w kodeksie pracy.
Praca zdalna – dotychczas specustawa
Praca zdalna nie miała swojego miejsca w Kodeksie pracy. Zapis dotyczący jej pojawił się dopiero w pierwszej ustawie pomocowej i był bardzo ubogi. Dopiero kolejna ustawa specjalna z 19 czerwca 2020 roku, czyli Tarcza 4.0, wprowadziła szereg dodatkowych zapisów odnoszących się do tej formy pracy. Były to jednak rozwiązania tymczasowe, bowiem mogły mieć zastosowanie tylko przez okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, a także przez okres 3 miesięcy po ich odwołaniu.
Praca zdalna ma miejsce w kodeksie!
W Kodeksie pracy praca zdalna nigdy nie miała swojego miejsca. Faktycznie zapisy o pracy z domu znajdywały się w kodeksie, ale są to dotyczyły one telepracy. Telepraca nie jest jednak tym samym, co praca zdalna.
Od 7 kwietnia 2023 r. w kodeksie pracy pracy pojawi się definicja pracy zdalnej oraz zostały ugruntowane takie kwestie, jak:
- polecenie pracy zdalnej;
- koszty pracy zdalnej;
- prawo pracodawcy do kontroli pracy zdalnej;
- okazjonalna praca zdalna – 24 dni w roku;
- wypadki podczas pracy zdalnej.
Co ciekawe, według kodeksu pracodawca nie może odmówić pracy zdalnej m.in. rodzicom, którzy wychowują dziecko do 4. roku życia, rodzicom, którzy opiekują się osobą z niepełnosprawnością i kobietom w ciąży.
Praca zdalna w końcu znalazła swoje miejsce w Kodeksie pracy. Jest to bardzo dobra wiadomość zarówno dla pracowników, jak i dla pracodawców. Więcej na temat pracy zdalnej można znaleźć w artykule: Praca zdalna w kodeksie pracy.
