Przedsiębiorca prowadząc działalność gospodarczą, rzeczowe składniki majątku ujmuje w ewidencji środków trwałych. Sprawdź, jak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuję środek trwały oraz za pomocą jakich metod amortyzacji możliwe jest ujęcie ich w kosztach!
Środek trwały - definicja
Nie każdy składnik majątku może zostać ujęty w ewidencji środków trwałych. Zgodnie z ustawą o PIT, środkiem trwałym jest składnik majątku, który:
-
został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
-
przewidywany okres użytkowania wynosi powyżej roku,
-
jest kompletny i zdatny do użytku,
-
wykorzystywany jest na potrzeby działalności.
Dopiero po spełnieniu wszystkich kryteriów, składnik ten może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
• brutto dla podatników zwolnionych z podatku VAT,
• netto dla czynnych podatników VAT,
podatnik nie ma obowiązku wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Wówczas wydatek ten może ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu, tj. w 13. kolumnie KPiR - pozostałe wydatki.
Wycena środków trwałych
Ustalenia wartości początkowej środka trwałego dokonuje się w zależności od sposobu jego nabycia. Wyceny składnika majątku firmy dokonuje się na podstawie:
-
ceny nabycia, jeżeli środek trwały został nabyty odpłatnie, na jego wartość początkową wpływają wszelkie inne wydatki związane z jego nabyciem (np. koszty transportu),
-
kosztu wytworzenia, jeżeli ŚT został wytworzony we własnym zakresie,
-
wartości rynkowej z dnia nabycia, dla składników majątku otrzymanych w drodze darowizny lub spadku,
-
ceny nabycia powiększonej o przychód, w przypadku częściowego odpłatnego nabycia.
Dokument OT
Przyjęcie środka trwałego do ewidencji wiąże się również z obowiązkiem sporządzenia dokumentu OT, który potwierdza przyjęcie składnika majątku do prowadzonej działalności.
