0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Środki trwałe - definicja i rodzaje

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Przedsiębiorcy w prowadzonej przez siebie działalności wykorzystują różnego rodzaju składniki majątku jak np. samochód, drukarka, laptop, telefon. Kiedy należy uznać je za środki trwałe? Sprawdźmy.

Definicja środka trwałego w ustawie o PIT

Podatkowa definicja środka trwałego została przedstawiona w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jej treścią składniki majątku takie jak:

  • budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

  • maszyny, urządzenia i środki transportu,

  • inne przedmioty, które spełniają łącznie pięć warunków:

    • stanowią własność lub współwłasność przedsiębiorcy,

    • zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

    • są kompletne i zdatne do użytku,

    • przewidywany okres użytkowania powyżej 1 roku,

    • wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Składniki majątku spełniające powyższą definicję środka trwałego podlegają amortyzacji w czasie.

Ważne!

Jak stanowi art. 22a ust. 2 ustawy o PIT za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się, bez względu na przewidywany okres użytkowania:

  • inwestycje w obcych środkach trwałych,

  • budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

  • składniki majątku użytkowane na podstawie leasingu finansowego.

Środki trwale - podział ze względu na wartość początkową

Środki trwałe ze względu na wartość początkową (sposoby ustalania wartości początkowej środków trwałych zostały omówione w 3. części cyklu) należy rozdzielić na dwie grupy:

  1. środki trwałe o wartości początkowej do 3.500 zł,

  2. środki trwałe o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł.

Podział ten jest istotny z punktu widzenia późniejszego rozliczenia środka trwałego w kosztach firmowych.

Środki trwałe o wartości początkowej do 3.500 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku podmiotów zwolnionych z VAT), nazywane niskocennymi środkami trwałymi, można:

  • amortyzować w czasie (o czym więcej w rozdziale 4.)

  • poddać amortyzacji jednorazowej - cała wartość początkowa zostanie ujęta w kosztach w miesiącu przyjęcia do użytkowania (o czym również więcej w rozdziale 4.)

  • ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania.

Środki trwałe o wartości początkowej przekraczającej kwotę 3.500 zł co do zasady podlegają amortyzacji w czasie.

Środki trwałe czy wyposażenie?

Składniki majątku, które nie spełniają przytoczonych wyżej definicji środka trwałego można po spełnieniu kilku warunków uznać za składnik wyposażenia. Co ważne definicji wyposażenia nie odnajdziemy wprost w ustawie o PIT. Należy jej szukać w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia KPiR. Zgodnie z treścią par. 3 ust. 7 za wyposażenie uznaje się te rzeczowe składniki majątku, które zgodnie z ustawą o PIT nie zostały zakwalifikowane jako środki trwałe, a których - zgodnie z par. 4 ust. 2 rozporządzenia - wartość przekracza kwotę 1.500 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku podmiotów zwolnionych z VAT).

W konsekwencji powyższe oznacza, że za składniki wyposażenia uznajemy te, które łącznie spełniają dwa warunki:

  • wartość początkowa przekracza 1.500 zł,

  • przewidywany okres użytkowania wynosi do 1 roku.

Ważne!

Jeżeli dany składnik rzeczowego majątku przedsiębiorcy zostanie zakwalifikowany jako składnik wyposażenia, a będzie użytkowany przez okres dłuższy niż 1 rok, to co do zasady należy dokonać jego przekwalifikowania na składnik środka trwałego ze wszystkimi  skutkami podatkowymi - skorygowanie zaliczek na podatek dochodowy, dopłata zobowiązania podatkowego wraz z należnymi odsetkami.

Przykład 1.

Przedsiębiorca 30 maja 2016 roku nabył na podstawie umowy kupna-sprzedaży samochód osobowy o wartości 5.000 zł. Dodatkowo nabywca zapłacił 2% PCC, czyli 100 zł. Co ważne nabyty samochód nie jest w pełni sprawny i wymaga przeprowadzenia kilku napraw. Za naprawy te 10 czerwca przedsiębiorca otrzymał fakturę VAT na kwotę:

  1. wartość netto: 2.000 zł

  2. podatek VAT: 460 zł

  3. wartość brutto: 2.460 zł

Przedsiębiorca jest czynnym podatnikiem VAT, a od nabycia samochodu oraz wydatków eksploatacyjnych będzie mógł odliczyć 50% VAT. Planowany okres użytkowania samochodu do celów firmowych wynosi 2 lata.

Przedsiębiorca może zakwalifikować samochód jako środek trwały, przewidywany okres użytkowania go do celów firmowych przekracza bowiem jeden rok, a wartość początkowa jest większa niż 3.500 zł. Niemniej jednak wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych jest możliwe dopiero od czerwca 2016 - dopiero wówczas samochód stał się kompletny i zdatny do użytku.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów