Środek trwały a może zwykły wydatek - ujęcie wydatków w KPiR w 2024 roku!

Podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej często mają problem z tym, jak prawidłowo zaksięgować dokonane zakupy. Z księgowego i podatkowego punktu widzenia ważna jest ocena zakupu - czy jest to środek trwały, wyposażenie czy może zwykły wydatek. Jak to ocenić? Czy trzeba prowadzić ewidencję wyposażenia? Jakie kryteria muszą zostać spełnione, aby zakwalifikować zakupy do poszczególnych kategorii?

Definicja środka trwałego w 2024 roku

Ustawa o podatku dochodowym a środek trwały

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje wprost definicji środka trwałego, a jedynie wskazuje w art. 22a składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji.

Środkami trwałymi w rozumieniu ustawy o PIT są “stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.”

Środek trwały w rozumieniu ustawy o rachunkowości

Natomiast art. 3 pkt 15 ustawy o rachunkowości stanowi, że za środki trwałe uznaje się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Artykuł rozszerza wskazaną powyżej definicję o ulepszenia w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy.

Jakie warunki musi spełniać zakup, aby był uznany za środek trwały w 2024 roku?

Dla prawidłowego ustalenia kosztów uzyskania przychodów istotne jest kwalifikowanie nabytych składników majątku zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o PIT.

Zatem, aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały, musi on spełniać jednocześnie 5 warunków:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być nabytym lub wytworzonym we własnym zakresie,
3. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
5. być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Powyższa definicja środka trwałego stworzona została w oparciu na możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, przy czym wartością graniczną jest tu kwota:

• 10 000 zł netto (w przypadku czynnych podatników VAT) lub
• 10 000 brutto (w przypadku podatników zwolnionych z VAT).

Jeśli wartość początkowa środka trwałego nie przekracza wspomnianej kwoty, podatnik zgodnie z przepisami ustawy może nie wprowadzać go do ewidencji środków trwałych, a tym samym nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a wydatki poniesione na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania do użytkowania. W takim wypadku zakupiona dla celów firmowych rzecz, której wartość nie przekracza określonej kwoty, nie podlega wpisowi do ewidencji środków trwałych.

Środki trwałe bez amortyzacji

Ustawa o PIT przewiduje kwalifikowanie do środków trwałych składników majątku, które nie podlegają amortyzacji. Mowa w tym wypadku o artykule 22c ww. ustawy, gdzie wskazano, iż amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,
• dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
• wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,
• składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności 

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicja środka trwałego w praktyce

Kwalifikowania danych składników majątku przedsiębiorstwa do środków trwałych należy zatem dokonywać w oparciu o kryteria wynikających z ustaw.

Przykład 1.

Podatnik zakupił maszynę służącą do produkcji sprzedawanych przez przedsiębiorstwo wyrobów. Maszyna będzie użytkowana w działalności przez okres dłuższy niż rok. Wartość tej maszyny wynikająca z faktury zakupu wynosi 10 000 zł netto, dodatkową pozycją na fakturze jest montaż/instalacja tej maszyny w kwocie 850 zł netto. Czy podatnik ma obowiązek ujęcia maszyny w środkach trwałych?

W związku z tym, że wartość początkowa maszyny dla czynnego podatnika VAT, któremu przy nabyciu przysługiwało prawo odliczenia, będzie wynosiła 10 850 zł, podatnik zobowiązany jest ująć ją w ewidencji środków trwałych.

Zatem w przypadku elementów majątku, których okres użytkowania w działalności przekracza jeden rok, a ich wartość kwotę 10 000 zł netto, podatnik VAT czynny nie ma wyboru i musi zakwalifikować je do środków trwałych.

Powyższe nie oznacza jednak, że składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł netto nie można wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Jeśli dany składnik majątku spełnia definicję zawartą w art. 22a, mimo iż jego wartość jest mniejsza niż 10 000 zł, podatnik - w kwestii podatkowego rozliczenia zakupu - ma do wyboru trzy możliwości:

1. wprowadzić składnik do ewidencji środków trwałych i dokonywać planowych odpisów amortyzacyjnych w ustalonym okresie amortyzacji;
2. wprowadzić do ewidencji środków trwałych jako składnik o niskiej jednostkowej wartości z możliwością dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 UPDOF);
3. nie zaliczać składnika majątku o niskiej wartości do ewidencji środków trwałych, a wydatek na jego zakup zaksięgować bezpośrednio w koszty, w miesiącu oddania do użytkowania (art. 22d ust. 1 UPDOF).

Definicja wyposażenia

Zgodnie z obowiązującym do końca 2019 roku Rozporządzeniem MF w sprawie prowadzenia PKPiR, wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami Ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Natomiast ewidencją wyposażenia zostało objęte wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekraczała 1 500 zł netto.

W związku z powyższym, do końca 2019 roku, do wyposażenia zaliczane były te składniki majątku, których nie ujęto w ewidencji środków trwałych, a których wartość jednostkowa przekraczała kwotę 1 500 zł. Zatem jeśli wartość zakupionego sprzętu przekraczała kwotę 1 500 zł netto, ale okres jego użytkowania był krótszy niż rok, to sprzęt ten należało ująć w ewidencji wyposażenia.

Przykład 2.

Podatnik zakupił w dniu 15 marca 2024 roku laptop na potrzeby działalności za kwotę 1 999 zł netto. Postanowił nie wprowadzać go do ewidencji środków trwałych przez wzgląd na fakt, iż jego wartość nie przekracza kwoty 10 000 zł netto, a laptop będzie użytkowany w działalności krócej niż rok. Czy podatnik może nie wprowadzać sprzętu do ewidencji środków trwałych?

Tak, komputer ten może ująć bezpośrednio w kosztach w kolumnie 13 KPiR - Pozostałe wydatki ze względu na to, że jego wartość nie przekroczyła kwoty 10 000 zł.

Środek trwały czy pozostałe wydatki?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami za środek trwały uznajemy przede wszystkim składnik majątku, którego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok oraz którego wartość początkowa przekracza kwotę 10 000 zł netto. O tym, czy dany sprzęt jest środkiem trwałym, czy też nie, decyduje zatem bezpośrednio definicja wynikająca z ustaw (u.o.r., u.p.d.o.f., u.p.d.o.p). Za środek trwały może być również uznany majątek, którego wartość jest niższa niż 10 000 zł, będzie to wtedy środek trwały niskocenny.

Tak więc większość otaczających nas rzeczy jest środkami trwałymi, lecz ze względu na ich niską wartość przepisy nie wymagają wprowadzania ich do ewidencji środków trwałych. Zdarza się, że podatnicy zakupują sprzęty o wartości przekraczającej kwotę 10 000 zł, których jednak - ze względu na planowany okres użytkowania krótszy niż rok - nie ujmują w ewidencji środków trwałych. Sprzęt taki do końca 2019 roku musiał zostać ujęty w ewidencji wyposażenia. Od 1 stycznia 2020 roku sprzęt taki traktowany jest jak zwykły wydatek, a tym samym ewidencjonowany bezpośrednio w kosztach i nie jest ujmowany w dodatkowych ewidencjach. Podstawą w tej kwestii jest jednak fakt, że sprzęt ten nie może być wykorzystywany w działalności dłużej niż rok. Zatem z upływem tego okresu powinien być co do zasady np. sprzedany bądź zlikwidowany.

Przykład 3.

Podatnik w dniu 15 marca 2024 roku kupił maszynę do produkcji butelek za kwotę 11. 000 zł netto. Zakłada, że produkcję przy użyciu tej maszyny będzie prowadził przez okres 10 miesięcy, gdyż na taki czas podpisał kontrakt z klientem. Czy podatnik ma obowiązek wprowadzenia maszyny do ewidencji środków trwałych?

Podatnik bezpośrednio zalicza ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów i nie wprowadza go do ewidencji środków trwałych z racji tego, że przewidywany okres użytkowania maszyny nie przekracza 1 roku.

Co w sytuacji, gdy składnik majątku o wartości wyższej niż 10 tys. zł użytkowany jest jednak dłużej niż 1 rok?

Problem pojawia się jednak w sytuacji, gdy podatnik z przedstawionego powyżej przykładu 3. postanowi użytkować maszynę dłużej niż przewidział na początku.

Konsekwencje braku uznania wydatku za środek trwały

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje również konsekwencje nieujęcia w ewidencji środków trwałych, które pomimo początkowych założeń pozostaną w firmie przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, o czym mowa w art. 22e. Artykuł ten wskazuje, że jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - są oni obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

• zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
• zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m. Jeżeli różnica ta jest wyższa od kosztów danego miesiąca, to nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach;
• stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
• wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe przepisy stosuje się również w przypadku, gdy najpierw zaliczono wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 10 000 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczono te składniki do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia. W takiej sytuacji odsetki nalicza się do dnia zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Błędne zakwalifikowanie zakupu spowoduje konieczność korekty

Powyższe oznacza, że jeśli podatnicy nabywając środki trwałe o wartości przekraczającej 10 000 zł netto i nie wprowadzą go do ewidencji środków trwałych z zamysłem, iż będzie on użytkowany krócej niż rok, będą zmuszeni skorygować koszty za poprzednie okresy podatkowe, jeśli okaże się, że faktyczny okres ich użytkowania przekroczy rok. Związane jest to z koniecznością przekwalifikowania składnika majątku na środek trwały, a co za tym idzie również zapłacenia odsetek od zaległości w podatku dochodowym.

Podsumowując, przepisy dają podatnikowi możliwość zaliczenia nawet wysokocennych (powyżej 10 000 zł netto) składników majątku bezpośrednio w koszty, bez konieczności wprowadzania ich na środki trwałe, pod warunkiem jednak, iż nie będą one użytkowane w działalności gospodarczej dłużej niż rok. Czyli przed upływem roku zostaną np. zużyte i zastąpione nowym, zostaną zbyte odpłatnie bądź nie, czy też przekazane na potrzeby własne. W innej sytuacji podatnik będzie musiał ponieść opisane powyżej konsekwencje. Zatem jeśli po upływie 12 miesięcy składnik o wartości przekraczającej 10 000 zł nadal będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności, stanie się automatycznie środkiem trwałym.

Kiedy zakupionego sprzętu nie wprowadza się do ewidencji środków trwałych?

Znając definicję środków trwałych, można stwierdzić, iż składniki majątku o wartości powyżej 10 000 zł netto, których przewidywany okres użytkowania przekracza rok, podlegają wpisowi do ewidencji środków trwałych,

Zatem zgodnie z powyższym do środków trwałych nie zalicza się składników majątku, których przewidywany okres użytkowania nie przekracza roku. Wydatki na zakup takich sprzętów, bez względu na ich wysokość, księguje się bezpośrednio do kosztów.

Jeżeli natomiast chodzi o kwalifikowanie niskocennych składników majątku, podatnik ma sporą dowolność. Może je ująć w ewidencji środków trwałych i zamortyzować jednorazowo (art. 22f ust. 3 u.p.d.o.f.) bądź wydatki na ich zakup zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu przyjęcia do użytkowania i nie wprowadzać ich do EŚT.

Podsumowując, nabyte składniki majątku, których nie zaliczono do środków trwałych, nie trzeba ujmować w żadnej ewidencji. Mogą one zostać zaliczone do KUP bezpośrednio w dniu przyjęcia do użytkowania.

Przykład 4.

Podatnik świadczący usługi remontowe zakupił na potrzeby działalności wiertarkę za kwotę 700 zł netto. Czy podatnik ma obowiązek ujęcia zakupionego sprzętu w ewidencji środków trwałych?

Zakup ten na podstawie faktury jest bezpośrednio ujmowany w kosztach w kolumnie 13 KPiR. Nie ma w tym wypadku również znaczenia, że wiertarka będzie użytkowana w działalności np. przez okres 2 lat - fakt ten nie skutkuje koniecznością zaliczenia sprzętu do środków trwałych, gdyż ze względu na niską wartość podatnik ma wybór odnośnie kwalifikacji takiego składnika majątku - jako środek trwały lub zwykły wydatek.

Konsekwencje wprowadzenia wydatku do ewidencji środków trwałych

Sposób zakwalifikowania składników majątku przedsiębiorstwa będzie miał swoje skutki w późniejszych zdarzeniach gospodarczych np. przy likwidacji działalności, czy też zaliczeniu do kosztów ich modernizacji etc.

Środek trwały o wartości powyżej 10 000 zł

Jeżeli wartość zakupionego sprzętu przekracza kwotę 10 000 zł netto, a przewidywany okres jego użytkowania jest dłuższy niż rok, to sprzęt ten należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Skutkiem tego jest zaliczenie wydatków związanych z jego zakupem do kosztów uzyskania przychodów na podstawie odpisów amortyzacyjnych. Zatem proces zaliczania do kosztów wartości środka trwałego jest rozłożony w czasie - nie zostaje ona ujęta w kosztach bezpośrednio na podstawie faktury zakupu. Ponadto wszystkie operacje dotyczące danego środka trwałego np. likwidacja czy sprzedaż powinny mieć odzwierciedlenie w tejże ewidencji. Podobnie w przypadku ich modernizacji/ulepszenia - wydatki ponoszone na ten cel, nie będą odnoszone bezpośrednio do kosztów, a będą zwiększały wartość początkową środka trwałego.

Przykładowo, jeśli podatnik zakupił maszynę, którą wprowadził na środki trwałe, a po pół roku dokupił dodatkowy moduł do tej maszyny o wartości 11 000 zł, to wartość tego modułu będzie zwiększała wartość początkową maszyny i zostanie ujęta w kosztach w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Niskocenne składniki majątku w ewidencji środków trwałych w 2024 roku

Należy również pamiętać, że składniki majątku o okresie użytkowania powyżej roku, których wartość nie przekracza 10 000 zł netto, również można wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Ponadto, niskocenne środki trwałe mogą zostać zamortyzowane jednorazowo.

W przypadku środków trwałych konieczne jest ujęcie tych składników majątku w spisie z natury, sporządzanym dla celów VAT w związku z likwidacją działalności. Oznacza to, że podatnik likwidując prowadzoną działalność gospodarczą, musi zgodnie z Ustawa o podatku od towarów i usług naliczyć VAT od składników ujętych w remanencie. W spisie z natury dla celów podatku VAT przy likwidacji działalności ujmuje się zgodnie z art. 14 ust. 1 i ust. 4 ustawy o VAT towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przy czym przez towary w tym wypadku należy rozumieć między innymi właśnie środki trwałe oraz wyposażenie. Zatem VAT, który podatnik odliczył przy zakupie składników majątku, musi niejako ponownie naliczyć i odprowadzić do US, gdyż pozostałe po zlikwidowanej działalności sprzęty nie będą już służyły czynnościom opodatkowanym.

Przykład 5.

Przedsiębiorca zakupił w 2024 roku komputer o wartości 10 600 zł netto na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Po upływie pół roku podatnik postanowił zlikwidować działalność. Jak powinien rozliczyć posiadany środek trwały?

W tej sytuacji musi on w spisie z natury sporządzonym na dzień likwidacji działalności ująć powyższy komputer, a tym samym naliczyć podatek VAT od jego wartości. 

Zmiana przeznaczenia środka trwałego lub wyposażenia

Zarówno środki trwałe, jak i wyposażenie które do końca 2019 roku zostało wprowadzone do ewidencji wyposażenia rozpatruje się w analogiczny sposób w przypadku ich sprzedaży po zlikwidowaniu działalności gospodarczej. Jeśli sprzedaż składników majątku nastąpi przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji działalności, będzie generowała przychód z działalności gospodarczej i dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu.

Przykład 6.

Podatnik na potrzeby działalności zakupił drukarkę o wartości 14 100 zł, wprowadził ją do środków trwałych i amortyzował metodą liniową. Po upływie dwóch lat przedsiębiorca postanowił sprzedać urządzenie. Jak powinien rozliczyć posiadany środek trwały?

W tym wypadku przychód ze sprzedaży składnika majątku powinien być odpowiednio udokumentowany i wykazany w KPiR jako pozostałe przychody z działalności gospodarczej, a tym samym opodatkowany na zasadach przewidzianych dla prowadzonej działalności.

Sprzedaż ujętych w wykazie składników majątku przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca po miesiącu dokonania likwidacji działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu tak jak przychód z działalności.

Optymalne zakwalifikowanie zakupu składników majątku pod względem podatkowym w 2024 roku

Kwalifikowanie zakupu składników majątku (szczególnie niskocennych) zależy więc w dużej mierze od podatnika. To podatnik decyduje, czy dany sprzęt będzie użytkowany przez okres dłuższy niż rok i zaliczy go do środków trwałych, czy też będzie użytkowany krócej i zostanie ujęty bezpośrednio do kosztów bez dodatkowego ewidencjonowania. Mimo ram wartościowych czy okresu użytkowania jakie narzucają przepisy istnieje możliwość wyboru optymalnego dla przedsiębiorcy rozliczenia zakupu składnika majątku pod względem podatkowym.

O ile w przypadku, gdy podatnik osiąga znaczne dochody w danym okresie rozliczeniowym i istotne z punktu widzenia zmniejszenia obciążeń podatkowych jest bezpośrednie ujmowanie w kosztach dokonywanych zakupów, tak w przypadku, gdy tych przychodów nie ma bądź są małe korzystniejsze może być rozliczenie tych kosztów w czasie.

Zaliczenie zakupionego sprzętu bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów wpłynie na wysokość zobowiązania podatkowego w bieżącym okresie rozliczeniowym. Zatem korzystne wydaje się kwalifikowanie zakupionych składników majątku bezpośrednio w kosztach podatkowych. Jednakże gdy dany sprzęt w świetle przepisów należy uznać za środek trwały, powinien on być wprowadzony do ewidencji, a koszty związane z jego zakupem rozłożone w czasie zgodnie z wysokością przypadających na poszczególne okresy odpisów amortyzacyjnych.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że podatnicy mogą kształtować proces amortyzacji składników majątku, a tym samym wpływać na wysokość miesięcznych odpisów, które odnoszone będą w koszty. W takim wypadku istnieje do wyboru kilka metod amortyzacji, dzięki czemu można wybrać tę, która będzie optymalna. W przypadku, gdy przedsiębiorca płaci zaliczki na podatek dochodowy w stałej znacznej wysokości, warto wybrać taką metodę amortyzacji, która pozwoli na równomierne rozłożenie odpisów w czasie (metoda liniowa).

Ponadto podatnik może skorzystać w niektórych przypadkach z amortyzacji jednorazowej i zaliczyć zakup w całości w koszty w miesiącu przyjęcia go do użytkowania, bądź zastosować stawki indywidualne albo metodę degresywną. Trzeba mieć jednakże na uwadze, iż nie zawsze szybkie odniesienie w koszty wydatków poniesionych na nabycie czy wytworzenie składników majątku będzie zasadne i korzystne.

Środki trwałe w systemie księgowości online

System wFirma.pl pozwala w prosty sposób zaksięgować zakup środka trwałego do firmy na podstawie dokumentu zakupu (np. faktury VAT, faktury VAT marża, bądź umowy sprzedaży) lub jego nabycie np. w drodze przekazania składnika majątku do działalności z majątku prywatnego.

Przy zakupie środka trwałego do działalności należy dokonać jego księgowania przez zakładkę WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT/ FAKTURA (BEZ VAT), gdzie należy wprowadzić dane zgodnie z dokumentem zakupu i wybrać rodzaj wydatku MAJĄTEK TRWAŁY » ZAKUP ŚRODKÓW TRWAŁYCH. Natomiast w przypadku zakupu samochodu osobowego lub ciężarowego spełniającego definicję środka trwałego należy wybrać odpowiednio rodzaj wydatku: ZAKUP SAMOCHODU OSOBOWEGO / ZAKUP SAMOCHODU CIĘŻAROWEGO (wówczas automatycznie zostanie przypisana odpowiednia kategoria środka trwałego).

Podczas wprowadzania środka trwałego użytkownik definiuje jego nazwę, wybiera kategorię środka trwałego a następnie na podstawie wybranej KŚT automatycznie podpowiada się podstawowa stawka amortyzacji przy metodzie liniowej. W razie potrzeby wyboru innej metody lub stawki amortyzacji należy wybrać odpowiednią. Należy określić także datę wprowadzenia środka trwałego do działalności, na podstawie której system określi moment, od którego będą księgowane odpisy amortyzacji, w przypadku podatnika prowadzącego KPiR. Odpisy amortyzacyjne są księgowane automatycznie w KPiR w kolumnie 13 - Pozostałe wydatki jako ostatni wpis w danym okresie rozliczeniowym przy zaznaczeniu opcji AUTOMATYCZNE KSIĘGOWANIE ODPISÓW.

Po wprowadzeniu środka trwałego do systemu użytkownik ma możliwość podglądu pełnego planu amortyzacji środka trwałego w zakładce EWIDENCJE » ŚRODKI TRWAŁE, po kliknięciu na dany środek trwały.

Z tego miejsca można dokonać również zmiany okresów odliczania odpisów amortyzacyjnych np. zmianę amortyzacji z miesięcznej na roczną. W tym celu należy przeciągnąć kafelek z pierwszym odpisem amortyzacji w dany roku na okres grudnia lub ostatniego okresu (jeżeli ostatni odpis amortyzacyjny przypada w trakcie roku). Efektem zmiany planu odpisów amortyzacji będzie zmiana księgowania ich w KPiR we wskazanych okresach.